Er zijn verschillende leeftijdsgroepen, met ieder zijn eigen hobby's en bezigheden. Iedereen heeft zo zijn eigen dingen die belangrijk voor hem/haar/hen zijn en die dingen staan niet altijd even hoog in mijn eigen prioriteiten lijstje.
Nu zitten er in een dag maar 24 uur en in dat tijdsbestek zijn er een aantal dingen die MOETEN gebeuren, zoals eten en slapen. Maar daarnaast moet er dus ook tijd gevonden/gemaakt worden om iedereen, of toch zoveel mogelijk delen tevreden te houden. En dat betekent dus onderhandelen, onderhandelen en nog eens onderhandelen.
De volwassen delen in mij zijn niet zo ingewikkeld. Met hen kun je goede afspraken maken en zij snappen vaak ook wel waarom ik vraag wat ik vraag en inmiddels is het zo, dat ze me ook wel vertrouwen in wat ik wel en niet doe en de manier waarop ik dat doe. Af en toe is er wel eens een uitzondering op die situatie en dan wordt er onderhandeld over wat ik van plan ben. Maar deze onderhandelingen kosten eigenlijk nooit zoveel energie en tijd.
Voor de kids ligt dat wat anders. Waar de volwassenen begrijpen dat sommige dingen nou eenmaal moeten, ligt dat voor de kids toch een stuk ingewikkelder. Want waarom moet je slapen en kun je niet de hele nacht gamen? Waarom moeten er groenten en ander gezonds gegeten worden terwijl friet toch veel lekkerder is? Paprika chips is groenten en aardappels in één, waarom is dat dan niet gezond?
Dan is er nog het verschil in leeftijd. Aan Lesley (6, maar emotioneel veel jonger) iets uitleggen, kost veel meer tijd, energie en geduld, dan aan Roy (16, ook emotioneel iets jonger, maar toch al heel verstandig). Maar de leukste om mee te onderhandelen vind ik persoonlijk nog wel Rik (12, en inderdaad, ook emotioneel wat jonger).
Rik is mijn grote uitdaging. Hij is veeleisend, in de zin dat hij heel veel vraagt. Hij zit vol plannen en ideeën en aan mij de (soms ondankbare) taak om dat binnen de perken en in goede banen te houden. Bij Rik moet je een beetje uitkijken: je geeft hem een vinger en binnen no-time heb je geen ledematen meer over. Dat maakt het lastig, maar ergens ook wel leuk. Het is in ieder geval een goede les in luisteren, grenzen stellen, uitleggen en opkomen voor wat ik nodig heb.
Gisteren was het weer zo ver. Rik is dol op gamen en hij heeft standaard een half uur per dag om dat te doen. Veel te weinig, aldus hem en dus 'zeurt' hij met regelmaat om meer tijd. Dat kan nu eenmaal niet altijd en dat vindt hij niet leuk. Ik kwam er al snel achter dat als ik dit een aantal keer geweigerd had, ik uiteindelijk (veel) tijd kwijt was en ontzettend moe. Uiteindelijk bleek dan, dat Rik (meestal in de nacht) overnam en in die tijd, in plaats van slapen, ging zitten gamen. Ik werd dan 's morgens in mijn bed wakker, dacht dat ik de hele nacht geslapen had, maar voelde me brak en moe.
Daarom ben ik ervan overtuigd dat 'gecontroleerd dissociëren' een stuk beter werkt. Hiermee bedoel ik dat ik de kids bewust tijd geef waarin ze (zonder controle/aanwezigheid van mij) dingen mogen doen. En ik weet dat dat een beetje vaag klinkt, want ze zitten in mijn hoofd, dus hoe kan dat nou zonder mij? Wat ik bedoel is, dat ze het op die momenten helemaal over mogen nemen en ik geen herinnering hoef te hebben aan wat ze doen. Hier hebben we duidelijke afspraken over gemaakt, waar ze zich (tot nu toe redelijk) aan houden en ik weet dat de volwassenen een oogje in het zeil houden.
Sommige mensen vinden dat gevaarlijk klinken als ik dat vertel, maar ik weet dat ik op mijn systeem kan vertrouwen en dat er niets engs zal gebeuren.
Afgelopen week was een drukke week en dan komt er van dat dagelijkse half uur gamen van Rik, soms niet zo veel terecht. En hoewel hij het tegenwoordig meestal wel snapt, vindt hij het niet leuk. Dus gisteren kregen we een discussie over het gamen. Rik vond dat het game tijd was en ik wilde nog een aantal dingen gedaan hebben.
Uiteindelijk kwamen we tot een oplossing. Rik mocht de hele avond en desnoods de hele nacht gamen als hij dat wilde, maar er moest ook nog het een en ander gebeuren. De was moest netjes opgevouwen en opgeborgen worden, de nieuwe was opgehangen en er moest afgewassen worden. Daarnaast zou ik het zelf wel fijn vinden als ik rond middernacht in mijn bed zou liggen, zodat we de volgende dag ook nog wat konden doen, ipv heel erg moe zijn, maar die keuze lag bij hem.
Rik kon kiezen: of ik zou dat allemaal eerst afhandelen en dan ging zijn tijd in, of hij zou deze dingen, naast het gamen, doen. Als hij deze dingen inderdaad allemaal zou doen, kon hij voor de volgende dag extra game tijd verdienen. Maar zouden die dingen niet gebeuren, of afgeraffeld worden, dan ging die extra tijd aan zijn neus voorbij.
Rik besloot dat hij het ging doen. We maakten een plan hoe hij dat kon doen.
Hij besloot dat iedere keer als hij naar de keuken of wc ging, hij iets zou afwassen en opruimen. En om heel eerlijk te zijn..... ik had er een hard hoofd in.
Maar ook Rik heeft recht op dingen op zijn manier doen en zijn eigen builen vallen, dus probeerde ik er vertrouwen in te hebben en binnen no-time was ik weg.
Vanochtend was de keuken opgeruimd en gepoetst, de was keurig opgeborgen, een nieuwe lading hing te drogen en bij navraag bleek dat hij tot 1u bezig was geweest en toen was gaan slapen
Yes!!! Goed gedaan Rik! Goed gedaan ik!
Een echte win-win situatie....
En nu... nu gaat de extra game tijd in......
Want beloofd is beloofd.
 |
| foto: internet |
