Eens in de zoveel tijd, kom ik er niet onderuit en moet ik weer eens naar de kapper.
Persoonlijk heb ik hier een enorme hekel aan, om meerdere redenen.
Ten eerste houd ik niet van al dat gefriemel aan mijn lijf. Ik word daar helemaal kriegel van. Ik ben niet zo van het volslagen hulpeloos in een stoel liggen, terwijl je iemand anders maar op z’n woord moet vertrouwen dat hij/zij inderdaad alleen maar je haar wast en niet stiekem zo’n scheer knipmes langs je strot haalt....
Nu kan ik een deel daarvan voorkomen door gewoon lekker thuis, voor ik vertrek, m’n haar te wassen. Horde één overwonnen! Maar vervolgens kom je dan binnen en hangt het er vol met spiegels. En voor iemand die toch al niet dol is op z’n eigen lijf (om genderdysforie redenen) is dit werkelijk de hel, want ontsnappen aan je eigen spiegelbeeld is werkelijk onmogelijk!
Vervolgens loop ik tegen een heel ander probleem aan: ik ben namelijk niet zo sociaal. Ik zou niet weten wat ik moet bespreken met een wildvreemde en meestal lukt het me sowieso niet om de persoon te verstaan, omdat er (vaak) luide muziek aanstaat, de apparaten die ze gebruiken ‘herrie’ maken en dan zitten er ook nog eens stemmen in mijn hoofd doorheen te tetteren! Geen succes dus, maar dat zwijgen voelt ook super ongemakkelijk.
Ik moet mijn bril afzetten om geknipt te kunnen worden, maar dat betekent dus ook, dat op het moment dat je aan me vraagt “is dit kort genoeg”, ik dus eerst mijn bril op moet zetten om überhaupt ook maar iets te zien.... en eerlijk is eerlijk, ik kan niet inschatten of het kort genoeg is, want het grootste deel dat ik zie, bestaat uit vingers die mijn haar vasthouden.....
Als die hele marteling dan klaar is (meestal binnen 10 minuten), dan begint er een eigenaardig ‘schouwspel’. Degene die me geknipt heeft loopt meestal naar een collega en begint met die persoon te fluisteren. Vervolgens werpen ze om beurten een blik op me en komen iets overeen.
Wat deze mensen niet weten, is dat ik een verscherpt gehoor heb en de fluisterpartij gewoon kan verstaan (en ik weet dat dit in tegenspraak klinkt met het vorige dat ik zei, maar dat is het niet). Ik hoor dan ook dat het de eeuwige discussie is: is dit een man of een vrouw....
We begeven ons gezamenlijk naar de kassa en daar moet ik dan het (duurdere) vrouwentarief betalen. En ik snap het niet! Gisteren kwam ik binnen en zaten er al twee heren in de stoel. Ze werden al ijverig geknipt, geschoren enz. Ik mocht als derde gaan zitten, maar was eerder klaar dan de twee heren.
Terwijl ik mijn portemonnee zocht, was één van de heren ook klaar en moest afrekenen: het (goedkope) herentarief.... Voor mij, aan wie ze minder werk hadden en die sneller klaar was, werd het (duurdere) vrouwentarief berekend. En ik vind het niet eerlijk!!
En ik weet dat ik niet moet zeiken, goedkoper dan deze kapper, ga ik het niet vinden, maar toch?!?
Waarom moet ik betalen op grond van hetgeen dat zich in mijn onderbroek bevindt? Dáár ben ik toch nIet geknipt?? Hoe kan het dat een tarief wordt gebaseerd op geslacht, in plaats van op de hoeveelheid werk dat men heeft?
Gevalletje irrelevant, of zie ik dat nou zo verkeerd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Babbel je mee?