En wat ik daar misschien wel het allerergste aan vind, is dat ze afkomstig zijn van de arts waar je vooraf je bloeddruk en hb gehalte moet laten meten.
Blijkbaar hebben ze (of in ieder geval deze persoon) vast een hoop medische kennis, maar weinig tot geen mensenkennis, empathie, voelsprieten of common sense.
Ik snap best dat als je een trans persoon in het wild tegen komt dat je een zekere nieuwsgierigheid hebt en dat er allerlei vragen door je kop schieten. Dat heb ik ook iedere keer dat ik een marsmannetje zie. Maar dat betekent nog niet dat je al die vragen ook op me af moet vuren.
Ik begrijp bijvoorbeeld niet zo goed waarom je wil weten welke geslachtsorganen ik heb, als ik mijn geboorte geslacht (want dat staat nog op mijn ID en dat is bij bloeddonatie leidend) op het formulier heb ingevuld dat je voor je neus hebt liggen. Hoe is dat relevant voor waar ik voor kom: bloed doneren. Ga je dat bloed soms uit mijn geslachtsorganen halen? Laat het me weten, want dan ren ik nu nog weg!
Is het voor jou belangrijk om te weten hoe ik dan seks heb, als ik de vragen op het formulier die over de ‘gevaren’ omtrent seks mbt bloed donatie al ingevuld heb? (En nee, deze vraag van de arts verwees niet naar die specifieke vragen op het formulier maar was pure sensatie/nieuwsgierigheid).
Waarom zou ik van adres moeten veranderen als ik van geslacht wijzig, omdat ‘mensen zoals ik’ dat in het land waar jij gewoond hebt, dat moeten doen, maar heb je verder geen idee over de homo/transfobische kant van dat land?
En ok dit was een cultuur dingetje ipv een nieuwsgierigheid want in het land waar je oorspronkelijk vandaan komt bestaan er ‘alleen maar mannen en vrouwen en geen mensen zoals ik’. Maar je mag je afvragen waarom er dan zoveel lhbtiq+ vluchtelingen uit jouw land hier (en elders) asiel aanvragen.
Zo volgden er nog een paar vragen en opmerkingen, een enkele ook niet trans gerelateerd, maar wel vol oordeel.
En toen ik vervolgens enigszins verbaasd en verward in de stoel lag te wachten om aangesloten te worden door de daadwerkelijke vampier, kwam je me nog eens expliciet vragen of ik geen sex ‘als man’ had gehad.
Wat je daar dan precies mee bedoelde heb ik maar even niet gevraagd, ik was het helemaal beu en ik heb de vragen die relevant waren naar waarheid ingevuld op je formulier daar moet je het maar mee doen.
Die vampier was overigens een andere zeer vriendelijke medewerker die erg haar best deed om me op mijn gemak te stellen en me vroeg of ik erg zenuwachtig was.
Ik antwoordde haar naar waarheid, dat ik tegen het gesprek met de arts het meeste op zag en ze vroeg me waarom.
Ik legde uit wat er zojuist gebeurd was en gaf een aantal voorbeelden zoals hierboven en ze gaf aan dat dat inderdaad niet zo gepast was. Of ik daar wat mee wilde, of ik het gesprek met de arts aan wilde gaan? Want het is natuurlijk niet de bedoeling dat je hier met een rotgevoel weggaat. Maar ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat ik van zo’n gesprek nog veel meer van stuur zou zijn, dus dat heb ik (voor dat moment) maar even niet gedaan.
En nu kan iedereen denken, vinden en roepen dat ‘wij regenboog mensen’ altijd nogal snel op onze (al dan niet aanwezige) pik getrapt zijn en dat het ook nooit goed is.
Dat kan, dat mag.
Misschien is dat ook wel zo, al denk ik dat dat best meevalt. En als het wel zo is, dan compenseren wij qua ‘overgevoeligheid’ misschien mensen zoals deze arts die geen enkele vorm van sociale voelsprieten blijkt te bezitten. En geloof me, er zijn bedoeld of onbedoeld, veel meer personen zoals deze arts.
Gelukkig zorgde de ‘vampier’ en de rest van de medewerkers er toch nog voor dat het verder een prettige ervaring was. Maar boy, oh boy, wat kijk ik uit naar het moment waarop ik niks meer hoef uit te leggen en mijn paspoort gewoon klopt…..
Nog even….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Babbel je mee?