Rust in de tent!

Waar ik aan denk?
 Tja, aan iets waar ik al langere tijd mee worstel.

Zoals sommige mensen misschien wel weten, heb ik één hele grote hobby, namelijk: borduren.
En ja, daar worden vaak grappen over gemaakt, maar mij geeft het veel rust. Ik moet namelijk tellen en me concentreren en dat zorgt ervoor dat ik niet al te veel kan denken, en zelfs dan denk ik nog té veel.

Ruim 15 weken geleden heb ik me enthousiast ingeschreven voor een zogenaamd 'mystery borduur project'. En vol goede moed ging ik daarmee aan de slag.

Een voor mij onbekend patroon, was 'in stukken gehakt' en iedere week zou je een 'blok' krijgen, dat je dan een week later af moest hebben. Je moest er dan een foto van plaatsen en dan kreeg je de volgende zondag weer een nieuw blok. En dat dan 25 weken lang.

Ik begon vol goede moed en zag het als een avontuur.

Omdat je niet weet wat het gaat worden, kan het twee kanten op: het kan mooi worden, of het kan niet jouw smaak zijn. Maar ja, that's all in the game!

Maar het avontuur begon me steeds minder te bevallen. Ik begon me te ergeren aan de vele regels die er steeds opnieuw weer bij kwamen, en die naar believen veranderd werden als dat beter uitkwam voor de persoon in kwestie. Ik ergerde me aan zo veel dingen en het plezier was eigenlijk al lang weg. Bijna de hele week was ik bezig aan een project dat ik eigenlijk al lang niet meer leuk vond, door het gezeur eromheen.

Maar ja.... Ik ben opgevoed met de slogan: "je maakt af waar je aan begint". En ook hier vond ik dat van toepassing. Bovendien vond ik het zonde van het garen, het doek en de tijd die er al in zat.

Toen van de week iemand gestopt was omdat ze 'het niet mooi vond worden', en deze persoon onmiddellijk uit de groep gegooid werd, brak er iets in mij.

Vandaag sprak ik over 'het gedoe' met mijn psycholoog (zo hoog zat het me) en ze hoorde me aan en haar mond viel zo'n beetje open van verbazing toen ze hoorde wat er allemaal speelde. Ze vroeg me waarom ik niet gewoon stopte. Maar ja, daar zat dat zinnetje 'je maakt af waar je aan begint' weer aan de weg.

Maar ze had wel gelijk, en dat weet ik ook. Ik ben mijn tijd aan het verdoen met iets dat ik eigenlijk niet meer leuk vind. Ik werk aan iets waarvan ik weet dat ik er nooit iets mee ga doen. Ik heb er geen plezier meer in en het kost me bergen met energie. Lijkt me logisch toch??

En dus heb ik zojuist de knoop doorgehakt en daad bij woord gevoegd, ik heb me uitgeschreven van het project en ook van de daarbij horende borduurgroep. En guess what??? Het geeft nu al rust!

Geen gezeik meer, geen drama meer en eindelijk weer werken aan leuke dingen!!!
Klaar met drama en machtsspelletjes.


foto: tot zover mijn project... de vuilnisbak was er blij mee.