Oriëntatie in tijd, plaats en persoon…… in tact!

Terwijl ik luisterend naar 100%NL m’n lunch (salade) sta te bereiden in de keuken, hoor ik de radio dame zeggen dat het ook een beetje MIJN zondag is…. 

Ik hou op met snijden en kijk naar m’n radio alsof het ding me een antwoord gaat geven. Huh? Zondag? Zei ze nou dat het zondag is? En mijn radio geeft inderdaad antwoord en herhaalt nog maar eens dat het huidige nummer van Bløf zo’n fijne zondag vibe afgeeft… 

Mijn hele hoofd en lijf schieten in paniek….. 

Ik laat het mes uit m’n handen vallen, droog gauw m’n handen af om op m’n horloge te duwen, op zoek naar de huidige dag en datum. En nee, dat is geen verward gedrag, ik heb een horloge die me dat (en eigenlijk gewoon alles wat je maar wil weten) kan vertellen. 

Nu moet je weten dat ik iets heb wat men in de wereld van de psychiatrie ook wel een ‘dissociatieve stoornis’ noemt. Tijd kwijt zijn is voor mij dus geen onbekend verschijnsel. En tijd kan (voor mij in dit geval) variëren van minuten tot weken en zelfs langer. Op momenten dat dat gebeurt, of me overkomt, dan heb ik zelf nauwelijks tot geen herinneringen aan de tijd die daar tussen zit. Ik zet hier nadrukkelijk ‘zelf’ bij, omdat de stemmen in mijn hoofd meestal wel kunnen verklaren hoe, wat en waar (en soms zelfs waarom). 

De mededeling van de radio dame dat het zondag is zorgde dan ook voor volledige paniek, want hé, waar is de zaterdag dan gebleven? Wat nu weer? Wat heb ik gedaan? Waar ben ik geweest? Met wie is er contact gezocht? Moet er sorry gezegd worden tegen iemand voor ‘mijn’ woorden of daden? 

Zomaar een kleine greep uit de vele vragen die door dat ene zinnetje door mijn kop schieten, nog los van de gevoelens van angst die daarbij horen…. 

Het nummer begint, mijn horloge zegt dat het gewoon zaterdag is (en ook dat ik nog niet vergeten ben om de klok te verzetten) en ineens is daar weer de stem van de radio dame: ‘oh, ik zeg zondag, maar het is natuurlijk zaterdag…..’ 

Iets met foutje, bedankt! 

Maar gelukkig voor mij ben ik (dit keer) niet ‘verward’ en zijn mijn oriëntatie in tijd, plaats en persoon gewoon in tact…. 

Het liedje gaat verder, maar het blijft onrustig in mijn hoofd en lijf.

foto: internet