De wereld van Lesley....

Dat ik stemmen hoor, zou inmiddels niks nieuws meer moeten zijn. Dat ik dat meestal niet zo'n probleem vind en mijn stemmen ook voor geen goud zou willen missen, zou ook niet meer nieuw moeten zijn. En dat de jongste telg in mijn hoofd Lesley heet, zou inmiddels ook bekend mogen zijn.

Mocht dat niet het geval zijn, dan zal ik haar even aan u voorstellen.
Lesley is een heel groot meisje van zes jaar oud, aldus haar zelf. Soms is ze ineens even zeven en als je vraagt naar de reden hiervoor, dan krijg je al gauw te horen dat "zes heel stom is".  Maar gelukkig duurt dat nooit zo lang en is ze na een uurtje gewoon weer lekker zes.

Overigens zegt ze zelf dat ze zes is, maar emotioneel is ze dat nog lang niet en zit ze meer rond een jaar of drie, of zelfs nog jonger. Maar..... Lesley is dus een heel groot meisje.

Lesley houdt van kwebbelen, van honden en van de hele dag "waarom????" vragen. En eerlijk is eerlijk, de ene dag heb ik daar meer geduld voor dan de andere dag.

Al dat gekwebbel levert soms best leuke situaties op, vooral ook omdat Lesley dingen heel letterlijk kan nemen en soms haar eigen woordenschat heeft. Zo is een 'dokter' steevast een 'dochter' en kan ze heel boos worden als het in 'Zwitsalland' niet naar baby's ruikt, maar naar stinkende kaasfondue!

Vandaag hadden we weer even zo'n Lesley momentje.
En dat wil ik graag met u delen.

Vanochtend probeerde ik te bedenken wat ik vanavond wilde eten en dus maakte ik een tour door de keuken om te zien wat er allemaal nog in huis was. Ineens zegt Lesley: "oh, ik vind Pakistaan best lekker hoor!" Ik vraag haar wat ze precies lekker vindt en zegt nogmaals een beetje ongeduldig "pakistaa-haan". Ok, en dus leg ik Lesleys Pakistaan glimlachend klaar op het aanrecht....

Omdat ik het zelf best grappig vond, besloot ik er een berichtje over op Facebook te zetten, je moet immers iets als je niet direct mensen in de buurt hebt om dingen mee te delen. En zo begonnen we, of beter gezegd, gingen we verder met onze dag.

Om een uur of zeven kwam er een 'Whatsapp' berichtje binnen met de vraag: "En was de Pakistaan lekker?" Wederom moet ik glimlachen en ik stel de vraag aan Lesley.

Ik vraag of ze een antwoord wil sturen en dit is wat ik terug mag sturen: "Ja, hij was lekker knalperig* want we hadden hem in de oven gedaan!"

Al gauw kwam er een Whatsapp berichtje terug met de vraag of de persoon in kwestie Amnesty International in moest gaan schakelen.

Want tja, met Lesley in de buurt is geen Pakistaan meer veilig!

* geen typefout.

foto: (internet) de Pakistaan in kwestie....
ook wel Pastinaak genoemd...