De reden dat ik altijd een beetje schrik als ik sirenes hoor, heeft te maken met het feit dat ik stemmen hoor. Eén van mijn stemmen, is niet zozeer een stem, maar een geluid, namelijk het geluid van sirenes. Dus zodra ik een sirene hoor, schrik ik, omdat ik niet altijd automatisch kan vaststellen of het een extern of een intern geluid is. Zo ook gisteren.
Normaal gesproken als er een externe sirene is, dan hoor ik het geluid, het zwelt aan, en het ebt weer weg. Wat overigens niet wil zeggen dat het geluid ophoudt, want vaak gaan externe sirenes bij mij over in interne sirenes en blijf ik ze in mijn hoofd horen.
Gisteren kwam de sirene opzetten, werd harder, werd wel ietsje minder hard, maar ebde niet weg. Het bleef maar doorgaan en de ene na de andere hulpdienst met sirene bleef komen en het geluid ging maar door en door.
Tja, en dan raakt mijn hoofd dus een beetje in paniek, want ik kan dan dus geen onderscheid meer maken. Sirenes zijn een waarschuwingsteken in het algemeen en dat zijn mijn interne sirenes ook, dus ik raak dan een beetje in paniek.
Nu woon ik alleen en is het heel moeilijk om te checken of het intern is, of extern. Ik kan het aan mijn knuffels vragen, maar die geven doorgaans niet echt antwoord! En dus heb ik mezelf aangeleerd dat ik een andere manier moet vinden om te checken wat intern en extern is. Als de buren niet thuis zijn of op bed liggen, moet ik iets anders gaan bedenken. Dus, na een kwartier luisteren, binnen en buiten, kwam ik er niet meer uit en besloot ik op internet te gaan zoeken naar 112 meldingen. Want als datgene dat ik hoorde waar was, dan was dit echt wel een serieuze 112 melding waard.
In eerste instantie zag ik een melding voor de brandweer om 21.14u die opgeroepen werd voor een adres bij mij 'om de hoek'. Dat verklaarde wel iets, maar niet waarom het geluid aan bleef houden, dus mijn paniek werd niet minder.
Ik besloot voormalig Meneer de Psychiater te sms'en, wetend dat hij meestal wel bereikbaar is buiten kantooruren en dichtbij genoeg woont om het geluid te kunnen horen. Hij gaf echter aan het niet te horen en ik raakte nog verder in paniek. Wederom het balkon op om te luisteren en nog steeds hoorde ik inmiddels aan alle kanten sirenes. Ik besloot een geluidsopname te maken en deze naar voormalig Meneer de Psychiater te sturen met de vraag, "hoor je echt niks hier, word ik nou echt gek?"
Hij smste gelukkig terug: ik hoor het ook!
Op zich is het fijn te weten dat het dan niet in mijn hoofd zit, maar daarmee is de paniek niet meteen weg, want het klinkt echt heel serieus.
Inmiddels zie ik op internet in het landelijke nieuws verschijnen dat er zojuist twee steekpartijen hebben plaatsgevonden in de buurt. (eentje aan de voorzijde van mijn huis en eentje aan de achterzijde). En er word meteen bij geschreven dat het om Syrische mensen gaat, maar dat de politie dit nog niet bevestigd heeft.
Nog wat later, lees ik dat de premier Brussel gerustgesteld heeft dat het hier niet om een 'terroristische daad' gaat. Iets wat nog niet eens in mijn beperkte brein was opgekomen.
Deze opmerking bleef door mijn hoofd spoken.
Ik woon niet in de meest welvarende wijk in Maastricht, ik woon in een buitenwijk, waar best veel armoede is. Veel diversiteit in bevolking hebben we hier in Zuid Limburg niet echt. In mijn wijk hebben we een handje vol Turken, wat Marokkanen en dan heb je het wel een beetje gehad. Sinds een tijdje zit er een wijk verderop een asielzoekerscentrum, met iets meer diversiteit, maar het is hier niet bepaald Rotterdam of Amsterdam.
Veel mensen zijn dus niet gewend aan 'gekleurde' mensen en onbekend maakt angstig en onbemind. Dat merk ik hier vaker. Als er hier iets vervelends gebeurt dan krijgen 'die zjwaorte' onmiddellijk de schuld (vergeef me mijn gebrek aan correcte spelling van het lokale spraakgebrek...eh dialect bedoel ik), of ze er nu iets mee te maken hebben of niet. En ook nu gebeurde dat min of meer.
Na de toespraak van de minister president gekeken te hebben, kwam er een soort van woede over me die ik normaal niet zo heb. Maar jemig zeg, er is hier wel paniek gezaaid.
In Almere vond onlangs een dodelijke steekpartij plaats op een minderjarige als ik me niet vergis. Als ik het goed zag, was er vandaag ook een steekpartij (al dan niet dodelijk, dat is me even ontgaan) in Groningen. Toch kregen deze steekpartijen veel minder aandacht en vroeg niemand zich af of het wellicht een terroristische daad was...
Wat ik me dan afvraag: waren de daders daar dan soms blank? Hebben we van blanke messentrekkers automatisch geen terroristische daden te verwachten??? Ik vind het raar, en irritant.
Door het hele land vinden (ongetwijfeld) dagelijks steekpartijen plaats, soms helaas met dodelijke afloop. Waarom is het 'ok' als een 'blanke' uitflipt en rare dingen doet, en is men onmiddellijk in paniek en nationale staat van paraatheid als een 'gekleurd' iemand hetzelfde doet?
Ik begrijp niet zo heel veel van 'white privilige', maar als dit daar niet een (erg naar) voorbeeld van is, dan zal ik dat ook echt wel nooit gaan begrijpen.....
 |
| foto: internet |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Babbel je mee?