Als je me echt zou kennen.... (en een update)

Als jullie me echt zouden kennen, dan zouden jullie weten dat ik momenteel even erg boos ben.
Boos omdat ik iets niet begrijp.
Maar om dat verder uit te leggen, zal ik eerst iets anders moeten uitleggen.

Een boel jaar geleden, zag ik als volwassene op MTV de eerste afleveringen van Challenge Day. Dit was een programma op middelbare scholen, waarbij getracht werd om de scholieren te laten zien en ervaren, dat ze meer met elkaar gelijk hadden, dan dat ze van elkaar verschilden. Je zou het een ‘anti-pest’ programma kunnen noemen, maar dat zou het geweldige werk van Challenge Day tekort doen, want het is zoveel meer dan dat!

Één onderdeel binnen dit programma is het stukje waarbij jongeren gevraagd wordt een lijn over te steken als een bepaalde categorie op hen van toepassing is. Zonder woorden, luisteren, laten binnendringen en als het op jou van toepassing is naar de overkant lopen. Niets moeilijks, maar ongelooflijk krachtig.

Het zijn geen simpele categorieën zoals ‘wie houdt er van kaas op z’n boterham’, maar veel diepere, relevantere dingen zoals ‘steek alsjeblieft over als je uit een gezin komt waar armoede heerst en waar je bijvoorbeeld niet altijd zeker bent of je die dag een maaltijd zult krijgen’*

Na deze krachtige, emotionele oefening, wordt de jongeren gevraagd om in kleine groepjes met elkaar te delen, gebruik makend van de zin: als je me echt zou kennen, zou je weten dat....

Ik heb geen aflevering gemist van die MTV shows en zat keer op keer met heel veel zakdoeken voor de buis. Later kwam het ook op de Nederlandse televisie, onder de naam ‘Over de Streep’ en ook hiervan heb ik geen aflevering gemist. En telkens weer bedacht ik me, hoe anders mijn schooltijd had kunnen zijn, als we dit programma op mijn middelbare school hadden gehad destijds.

In 2014 kreeg ik te horen van een vriendin in Australië, dat er een volwassen versie van Challenge Day in mijn land georganiseerd werd, maar helaas was die op dat moment al voorbij, maar kon ik gelukkig aansluiten bij onze zuiderburen.

Ik deed mijn allereerste Be The Change, zoals de volwassen versie heet. En ik deelde er voor het eerst hardop dat als je me echt zou kennen, je al meer zou weten dan ik zelf. Dat ik geen idee had wie ik was, sterker nog, ik had geen idee wat ik was. Ik voelde me geen vrouw, geen man. Ik voelde me niks.... Dit zou de eerste stap op mijn transgender reis worden.

Twee jaar geleden werd ook bij onze zuiderburen het programma ‘Over de streep’ vertoond op VTM, in samenwerking met Challenge Day. Het was een aflevering opgenomen op een Vlaamse school. En in deze aflevering zat een jongeman: Mats.

Mijn hart stond zo’n beetje stil toen ik hem zag en hoorde. Niet alleen deelde hij zijn transgender zijn, hij leek ook qua uiterlijk nog eens veel op mij, zij het veel jonger en knapper. Ik was trots op hem, dat hij dit niet alleen tegenover zijn medescholieren, maar ook nog eens op nationale televisie durfde te delen. Ik geloof niet dat ik dat ooit gedurfd zou hebben.

Afgelopen week bereikte me via verschillende kanalen het intens trieste bericht dat mijn held in dit bewuste programma, Mats, zijn strijd niet langer kon voeren. Hij maakte een eind aan zijn leven.

Ik was er stil van.... en nog.
Het maakt me verdrietig.... en ook boos. Want waar is VTM nu? Waar is Challenge Day nu?

Ik begon mijn verhaal met: Als jullie me echt zouden kennen, dan zouden jullie weten dat ik momenteel even erg boos ben. Boos omdat ik iets niet begrijp. Ik zou het aan willen vullen. Ik ben niet alleen boos maar vooral heel verdrietig. Verdrietig om wat er met Mats gebeurd is en verdrietig omdat er geen reactie komt uit de hoek waarvan ik vind dat er een berichtje zou moeten komen, in welke vorm dan ook. En ik word boos omdat ik het stomweg niet snap.

Begrijp me niet verkeerd, ik ben nog steeds een groot voorstander van het concept van Challenge Day. Maar het uitblijven van een (discrete) reactie op de dood van Mats (als is het maar dat je de nabestaanden sterkte wenst) geeft mij een gevoel dat ik niet wil hebben: Was het leven en lijden van Mats dan alleen maar goed voor een avondje entertainment?

Challenge Day is tegen pesten, tegen uitsluiting en vóór inclusie en verbinding. Het gaat over uitspreken tegen onrecht, niet je mond houden als je ziet dat er iets fout gaat.

Notice, chose, act.... Zien, kiezen, doen...

En juist daarom snap ik het uitblijven van welke reactie dan ook niet....
Kunnen we uit de dood van Mats dan niet een les leren? Namelijk dat er nog heel veel werk aan de winkel is, voordat iedereen daadwerkelijk mag en kan zijn wie hij is? Laat zijn leven, zijn strijd en zeker ook zijn dood alsjeblieft niet voor niets geweest zijn!

Lieve Mats, held.... ik hoop dat je daarboven mag en kan zijn wie je bent. De aarde is een mooi mens en een pure, oprechte man armer.

foto: screenshot van Mats uit 'Over de Streep'

*dit is niet de exacte tekst, maar een poging om inzicht te geven in het soort stellingen dat gebruikt wordt en hoe.

UPDATE: 
Inmiddels heeft Challenge Day België op hun facebook pagina een respectvol bericht geplaatst over het overlijden van Mats. Waarvoor mijn grote dank.
Laten we met z'n allen hopen dat er ooit een dag komt waarop geen enkele transgender (oud of jong) ooit nog het gevoel krijgt dat hij/zij/hen anders is en er niet mag zijn!

foto: screenshot Facebook.