Ik herken het soms al bij het wakker worden. Ik schrik wakker uit een of andere nachtmerrie of een in ieder geval niet zo fijne droom. Waar het over ging kan ik me acuut niet meer herinneren, maar het nare gevoel blijft.
Bij mij is dat vaak een gevoel van opgefoktheid, die me over mijn hele lijf laat shaken.
Een beetje het gevoel wat je (of in ieder geval ik) ook kunt hebben als je te lang niks gegeten hebt en je lijf snakt naar iets van eten (of suiker). Alleen gaat dit dus niet over, hoeveel voedsel je er ook inpropt.
En dat is lastig, want ik laat dan van alles uit mijn handen vallen, gooi drinken over mijn gezicht in plaats van in mijn mond en nog meer van dat soort onzin dingetjes, die me nóg veel bozer maken.
En doordat ik niet weet waar dit gevoel nou precies door komt (ik weet immers de inhoud van de droom niet meer) krijg ik het ook niet voor elkaar om hiervan af te komen.
En dus word ik opgefokter en opgefokter en dat is niet goed voor mij.... en niet voor mijn medemens.
Het gevolg is dan ook dat ik me doorgaans dan maar opsluit in huis en probeer te borduren om rustiger te worden, maar dit keer lukte me dat ook niet, omdat ik de naald niet eens vast kon houden. Shit happens....
Dan maar naar de bioscoop gaan lopen en Pokemons vangen, want ja, ik blijf graag hangen in al lang uit de mode zijnde trends.
Eerst maar even gauw bij de supermarkt binnenlopen voor wat (on)nodige zaken.
En wat wil??
De bedrijfskleur van mijn lokale supermarkt is felgroen. En in mijn favoriete winterjas zitten eenzelfde soort groentinten. Maar afgewisseld met wit en zwart/grijs. Mijn jas en de door de medewerks gedragen jasjes, lijken TOTAAL niet op elkaar, zelfs een blinde koe zou dat nog kunnen zien.
In de winkel, waar de opgefoktheid eigenlijk alleen maar toeneemt, omdat er nu eenmaal mensen rondlopen (niet eens heel veel overigens) begint een oud vrouwtje tegen me aan te mompelen.
En omdat ik het nu eenmaal niet over mijn hart kan verkrijgen om mijn opgefoktheid op dit oude besje af te reageren, zeg ik op mijn allervriendelijkst tegen haar: "sorry?"
Ze begint onmiddellijk met trillende handen (had ze soms ook een nachtmerrie vannacht en komt zij er ook niet vanaf???) met daarin een papiertje gedrukt voor mijn gezicht te zwaaien en zegt dat ze het niet kan vinden. Ik probeer het (veel te dicht) voor mijn ogen op en neer wapperende blaadje te ontcijferen en zie dat ze de 'dubbel-fris' zoekt en aangezien we in de goede rij staan, loop ik er naartoe en zeg: "dit zijn ze, maar welke er precies onder de aanbieding vallen, kunt u het beste aan deze meneer vragen" en ik wijs op een medewerker in een geheel groen gekleurd jasje, "die weet daar vast alles van".
De mevrouw begint onmiddellijk en niet bepaald vriendelijk tegen me te mopperen, dat het belachelijk is dat ze het nu alweer aan een ander moet vragen. Ik moet dat soort dingen toch ook weten? Ik voel mijn kookpunt naderen, maar wil dit ondankbare besje niet op haar gezicht slaan (wat in mijn hoofd ten zeerste aangemoedigd wordt, want niet alleen ik ben opgefokt vandaag), dus onderbreek ik haar gemopper en zeg: "ik werk hier niet, ik probeerde alleen maar vriendelijk te zijn. Graag gedaan en ik wens u ook een fijne dag." En ik draai me om en maak me uit de voeten voor ik de dubbel fris over haar hoofd leegschud... (ideetje van oudste puber in mijn hoofd)
Weg uit de supermarkt, loop ik al Pokemon vangend richting stad en als ik daar eenmaal even stil ga staan om een wat lastigere Pokemon te vangen, komt er een meneer op me af die tegen me begint te schelden. Ik heb in eerste instantie geen flauw idee dat hij het tegen mij heeft, ik ben tenslotte met mijn volle aandacht bij mijn Pokemon, tot ik in beweging wil komen en hij me bij mijn schouder pakt en tegen wil houden....
En dat moet je niet doen als ik in een staat als vandaag ben, dus ik draai me om en ruk me los uit zijn greep. Meneer deinst een beetje terug en vraagt dan: "bent u niet van handhaving?"
Ik kijk hem aan alsof ik vuur zie branden en zeg:"nee, lijkt me niet nee."
Ik blijk voor de parkeerautomaat stil te zijn gaan staan en de desbetreffende meneer had onlangs hier een parkeerboete gekregen 'van die lui van handhaving in hun groene jassen' en dat terwijl hij echt maar 5 minuten weg was om iets op te halen, zo flauw!
Tja, niet mijn probleem, ook voor 5 minuten moet je betalen en doe je dat niet, tja dan ben je de *** in deze stad. Gegokt en verloren...
Ik zeg dit echter niet tegen hem, maar vervolg mijn weg, want het kookpunt is meer dan bereikt en ik wil alleen nog maar janken, puur omdat iemand op zijn bek slaan of anderszins agressief doen naar een ander toe, voor mij nooit een optie is.
Als ik zie dat in de door mij gewenste film al zeker 10 stoelen bezet zijn, besluit ik maar om te draaien om naar huis te gaan. Ik geloof niet dat ik vandaag kan dealen met mensen om me heen met krakende chips, die door de film heen kletsen.
En dus vervolg ik mijn pad naar huis. Vang hier en daar een Pokemon en degenen die ontsnappen scheld ik intern helemaal verrot!!! Intern mag... Dat zal ze leren die basterds!!!!
 |
| foto: internet |
ps: de lui van handhaving hier hebben blauw met grijze jassen.... tssssss.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Babbel je mee?