Ik heb al de nodige instellingen en de daar bijhorende hulpverleners versleten.
Momenteel val ik onder de ambulante tak van een instelling voor begeleid/beschermd wonen.
Dat betekent in mijn geval dat ik één keer per week iemand over de vloer krijg met wie ik thee drink en klets. En heel af en toe regelt hij iets voor me, wat me zelf niet lukt.
En misschien linkt dat wat negatief, zo is het niet bedoeld. Ik ben blij met (de wekelijkse komst van) mijn begeleider, al was het alleen maar omdat ik anders helemaal geen normaal terug pratend persoon zou ontmoeten.
Ja natuurlijk, ik zie de caissières van de supermarkt en de medewerkers van de bioscoop, maar dan houdt het ook wel ver op. Voor verdere gesprekken ben ik toch vooral aangewezen op de stemmen in mijn hoofd. Geen probleem, ze zijn meestal best aardig...
Vandaag kreeg ik een brief van mijn zorginstelling om me te laten weten dat ik binnenkort via internet inzicht kan krijgen in mijn dossier.
'U kunt toegang krijgen tot uw zorgdossier en de rapportages van uw begeleider. maar u kunt ook berichten, documenten, foto's en een agenda delen met uw begeleider. Daarnaast kunt u zelf bepalen wie u nog meer toegang wilt geven tot (deze) informatie.'
Toen ik dit een tijdje terug in het cliëntenblad zag staan, moest ik lachen... nou ja, eigenlijk maakte het me boos... Een soort van Facebook, maar dan voor psychiatrische cliënten.... Zo kwam het op me over. En dat terwijl ik aan alle kanten wordt doodgegooid met de mededeling dat ik als gewoon burger moet participeren in de maatschappij.
Mijn woonbegeleider probeerde me duidelijk te maken dat ik het zo niet moest zien, maar nadat ik hem het stukje in het cliëntenblad onder zijn neus duwde, gaf hij aan dat hij wel snapte dat het zo op me over kwam.
En natuurlijk zal het dat niet zijn, of niet zo bedoeld zijn, maar ik kan het niet helpen dat het zo in mijn ogen en oren nog steeds klinkt. Als het m'n ZORGdossier betreft, waarom zou ik dan in hemelsnaam foto's met mijn begeleider willen delen??? En mijn agenda... die is van MIJ en als mijn begeleider daar iets over wil weten, dan kan hij dat aan MIJ vragen! (en dat doet die van mij ook)
Rik en Roy zijn helemaal gelukkig, net als met de nieuwe iPad die we een tijd terug kregen óm te beeldbellen' (wat we dus nooit doen) maar waar ze nu hun eigen spelletjes op kunnen spelen.....
Ook dit zien ze helemáál zitten, elke nieuwe Pokemon, elk nieuw level computerspel mag nu legaal met een foto gedeeld worden! Zal begeleider leuk vinden, want zo zijn er 15 in mijn kop, die naast mij elke dag nog wel iets te melden hebben... Denk aan Lesley die dan van elke door haar gespotte hond een foto mag maken en die aan begeleider sturen....
Terug naar die brief... want ik kan al niet uit over het feit van deze in mijn ogen goedbedoelde maar geldverspillende 'Facebook voor psychiatrische patiënten actie' maar mijn klomp brak helemaal toen ik verder las....
'Uw zorgdossier en rapportages worden pas inzichtelijk nadat u online een persoonlijk account heeft aangemaakt. U ontvangt hiervoor binnenkort via uw persoonlijk (e postbode ehm...) begeleider een unieke toegangscode met toelichting...'
Beste instelling ik snap dat dit allemaal goed bedoeld is en dat het misschien zelfs wel bedoeld is om mij meer regie en inzicht te geven over mijn eigen zorgproces en zorgdossier. Hele mooie plannen, maar waarom krijg ik in vredesnaam die toegangscode van mijn begeleider? Hoe uniek en persoonlijk is hij nog als ik hem via hem krijg??? Dat voelt een beetje hetzelfde als dat mijn buurman mijn gloednieuwe pincode van mijn net aangevraagde bankpas uit zijn hoofd heeft geleerd, omdat die toevallig in zijn brievenbus terecht kwam en deze nu aan me komt opdreunen. En nog erger: hij zegt dat hij wel even samen met mij gaat pinnen, want die vaardigheid heb ik in die 42 jaar dat ik leef vast nog niet onder de knie gekregen...iets met betuttelen....
En hoe serieus nemen jullie mij en andere cliënten eigenlijk?
Jullie verwachten wel dat ik in staat ben om te participeren in een maatschappij die ik niet begrijp en die mij doorgaans niet begrijpt. Jullie verwachten wél dat ik op deze manier met mijn eigen zorgdossier om kan gaan, maar een eigen code uit de post halen en in gebruik nemen, dat vertrouwen jullie me dan weer niet toe??? (en ik snap heus wel dat er mensen zijn die dit niet zelf kunnen en daar hulp bij nodig hebben, maar vráág het de mensen, dán ben je goed bezig, dit is de omgekeerde wereld!)
Kortom... Ik ben een beetje in de war.
 |
| foto: eigen creatie van DE brief |
ps... en kunnen jullie nou EINDELIJK eens af van dat ge-meneer en ge-mevrouw in jullie correspondentie (EN mijn dossier).... ik BEN geen meneer of mevrouw, ik heb een naam! Tijd voor het personaliseren van zaken in plaats van dit soort onzin! Dan voel ik me veel serieuzer genomen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Babbel je mee?