Lesley lost het op!

Gisteren was ik uitgenodigd om iets te komen vertellen over mezelf en om mijn boek te presenteren. En hoewel ik dat niet voor het eerst ging doen, levert het toch iedere keer opnieuw wel weer spanning op. De ene keer wat meer dan de andere keer en dit keer was het, om allerlei redenen die ik hier niet ga noemen, wel heel extreem.

Ik heb een boel stemmen in mijn hoofd, dus ik ben nooit alleen. En dat is fijn, maar soms is dat ook niet zo fijn.

Op een moment dat ik iets wil of moet gaan doen, moet ik altijd rekening houden met alle partijen in mijn hoofd. Alle partijen (lees: stemmen) moeten zich min of meer op hun gemak voelen om het geplande tot een goed einde te brengen, of het in ieder geval voor mijzelf zo makkelijk mogelijk te maken. En zo kost alleen al de voorbereiding op een activiteit vaak extra denkwerk en energie.

Omdat ik het zelf gisteren nogal spannend vond, was mijn jongste stemmetje, Lesley, totaal van streek. Ze wilde niet en was bang. Als ik het gesprek met haar aanga, wat nogal moeilijk is als ze zo bang is, kom ik er na lang vragen en veel (meer) geduld (dan ik heb) achter, dat ze bang is voor stoute mensen. Wat stoute mensen precies zijn, daar kom ik niet precies achter en eigenlijk is dat ook niet zo belangrijk in het geheel.

Het belangrijkste is, dat we een manier vinden zodat de twee pubers, maar vooral ook Lesley zich veilig kunnen voelen. Voor de pubers is dat zo bedacht. Zij kunnen zelf aangeven wat ze willen. De een wil dan ook muziek mee hebben, de ander de iPad om spelletjes te kunnen spelen. Makkelijk zat, maar voor Lesley is dat een ander verhaal.

Voor mezelf neem ik altijd mijn mini nijlpaard mee, die stop ik in mijn zak en als ik het even niet meer weet of me onveilig voel, dan gaat mijn hand in mijn zak en voel ik dat ik er niet alleen voor sta. En al klinkt dat wellicht stom, mij geeft dat kracht en het maakt dat ik me veiliger voel.

Lesley is ook dol op mijn nijlpaard. Het liefst heeft zij haar hond mee, maar die past niet eens in mijn rugzak, dus neemt ze inmiddels genoegen met mijn nijlpaardje. Maar bij zoveel engs, hebben we een sterker, groter, geheim wapen nodig!

En het kost wat denkwerk en creativiteit, maar met de hulp van de twee pubers komen we toch op een heel slim plan en een super geheim wapen....

Lesley was bang voor stoute mensen en dus werd ons geheime wapen: sokken!
Monster sokken! Lesley: “en als mensen niet lief zijn, dan eten we ze gewoon op!”

Prima, probleem opgelost! U bent gewaarschuwd, wees dus maar lief!

foto: eigen creatie