Aangezien bellen niet mijn ding is (understatement) probeer ik andere mensen altijd via berichtjes en/of kaartjes te laten weten dat ik aan ze denk.
Wanneer ik dan ook zélf een keer een leuk of lief kaartje van een bekende in mijn brievenbus vind, kan ik me intens gelukkig voelen.
In 2013 ontdekte ik Postcrossing, en daar word ik nog steeds een paar keer per week zielsgelukkig van, want kaartjes van wildvreemde mensen vanuit alle hoeken van de wereld ontvangen, maakt me blijkbaar nét zo blij als een lief kaartje van een bekende.
Maar hoe leuk ik die lieve post in mijn brievenbus ook vind, inmiddels heb ik ook een beetje een haat liefde verhouding met mijn brievenbus gekregen.
En dat heeft vooral te maken met de vaak oh zo onzinnige, nietszeggende, overbodige brieven die ik van instanties krijg.
Zo kreeg ik ergens dit jaar een brief van mijn uitkeringsinstantie dat ze mijn uitkering, waar twee versies van zijn (oud en nieuw kort door de bocht), gelijk gingen trekken en dat dit mogelijk (negatieve) gevolgen kon hebben voor het bedrag van mijn uitkering.
Zo’n brief wordt dan in september of oktober gestuurd, met de mededeling dat je ergens in januari meer uitleg krijgt.
Nou is die uitkering mijn enige bron van inkomsten en als je mij in september of oktober gaat vertellen dat ik daar misschien wel op gekort ga worden (terwijl ik al niet rond kan komen), dan laat mijn brein dat dus niet los totdat er duidelijkheid is en zit ik dus maanden in de stress.
Mijn probleem, niet dat van hen, ik weet het, maar toch, de stress wordt er niet minder van!
Deze week kwam er dan weer een brief van hen over dit onderwerp waar weer ongeveer hetzelfde in staat, maar dan wordt de uitslag verschoven naar augustus. Vervolgens worden er drie criteria in de brief genoemd waarom ze nog geen beslissing hebben kunnen nemen en hoe vaak ik ze ook lees: geen van die criteria is volgens mij op mij van toepassing. Gevolg: onduidelijkheid, onzekerheid en kortsluiting in mijn hoofd (en het was al niet bepaald rustig daar).
Na een telefoontje van m'n woonbegeleider met de desbetreffende instantie krijgen we te horen dat deze brief inderdaad een beetje vreemd is, dat de criteria inderdaad niet op mij van toepassing zijn en dat de brief dus eigenlijk niet op mij van toepassing is, maar een ‘standaardbrief’ die aan iedereen gestuurd wordt. “Mevrouw (grrrr) moet zich daar vooral niet te druk om maken”.....
tja, te laat *#*!@....
Vrijdagmiddag is altijd zo’n tijdstip waarop dit soort instanties zorgen dat hun post aankomt.
Als je dan namelijk contact op wilt nemen is er namelijk niemand meer aanwezig om tekst en uitleg te geven.
Begin oktober viel er een brief in de bus van het CAK, een instelling die iets met mijn WMO voorziening (en mijn betaling daarvan) van doen heeft.
Zij lieten me toen weten dat ze over waren gegaan op een nieuw systeem en daardoor nog geen facturen hadden kunnen sturen over het jaar 2020, maar die zouden in de komende maanden gespreid toegestuurd worden. En bovendien goed nieuws: door Corona hoefde je twee maanden niet te betalen.
Eind oktober (geloof ik) vielen er maar liefst 7 of 8 facturen van het CAK in de bus, of ik die even vóór 31 januari 2021 wilde betalen (en de facturen voor de rest van 2020 gingen nu ook nog gewoon komen)...
Slik, ik kreeg acuut kortsluiting want mijn definitie van ‘gespreid’ is blijkbaar net iets anders dan die van hen en een betalingsregeling van feitelijk 10 facturen in drie maanden, is hier financieel gewoon niet echt mogelijk.... nóg meer kortsluiting dus.
Uiteindelijk kwam de goedheiligman langs met een donatie waarvan ik 5 facturen ineens af kon betalen en de overige facturen plande ik braaf in, waarvan de laatste op 16 januari afgeschreven zou gaan worden en dan zou ik weer ‘bij’ zijn......
Juist ja....
Nou, toen maakte mijn gemeente vervolgens een foutje.
Per 1-1-2021 gaat het bedrag dat ik moet betalen namelijk omhoog, maar zij waren zo fijn om dat (per ongeluk) al in december te verhogen (wat je dus in november al betaalt, kunt u het nog volgen? Geeft niet ik ook niet)
Vervolgens komt daar dan een brief overheen dat er een fout is gemaakt. Punt.
En weer een brief: Dat het verrekend gaat worden. Punt.
Hoe en wat???? Geen idee.
Vanmiddag, toen reserve/nood woonbegeleider de deur uit was kwam er weer zo’n brief van het CAK in mijn brievenbus terecht en serieus........
Ik snap dat het ingewikkeld en veel werk is om maatwerk te leveren. Maar algemene brieven slaan nergens op en zijn een totaal overbodige geldverkwistende actie (vandaar dat mijn bedrag waarschijnlijk ook omhoog gaat...).
In de brief van vandaag staat wederom dat er in december een fout is gemaakt, dat er teveel is afgeschreven maar dat dit niet betekent dat je nu ook geld terug krijgt..... want als er nog rekeningen openstaan dan wordt het hiermee verrekend........punt.
En tja, dan schiet ik dus weer in mijn kortsluitingsmodus, want hé, hoe zit het nou?
Want leuk dat jullie verrekenen, maar hoeveel precies? En waarmee? En het bedrag dat al ingepland staat wordt sowieso afgeschreven, dus dan heb ik weer (veel) teveel betaald, dus hoe lang gaan jullie nog met me verrekenen?
Ik word knettergek van dit soort zinloze, overbodige brieven.
Ik snap ze niet, ze zijn onduidelijk, geven verwarring en verwarring geeft kortsluiting in mijn brein.....
Dus tja, hoe dol ik ook op leuke post ben, inmiddels heb ik ook een beetje een haat liefde verhouding met mn brievenbus....
Ps: en als je niks van het bovenstaande begrijpt, neem ik je dat niet kwalijk, dan voel je je waarschijnlijk een beetje zoals ik me steeds opnieuw voel....
 |
| foto: gevonden op internet |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Babbel je mee?