Duivelse dilemma's....

Als je me echt zou kennen, dan zou je weten dat ik eigenlijk meteen na het einde van mijn studie volledig werd afgekeurd en dus nooit 'een echte baan' heb gehad. Ik heb wel een aantal dingen geprobeerd, maar heel succesvol was dat niet. Dat vind ik overigens geen ramp (meer), ik zou inmiddels ook niet anders meer willen, maar soms voel ik me daar toch een beetje ongemakkelijk bij.  

Hoe dan ook, het feit dat ik afgekeurd werd, betekende ook dat ik heel veel vrije tijd had. Vrije tijd die ik zelf in moest vullen. Gelukkig heb ik in al die jaren heel veel hobby's ontwikkeld en zo krijg ik mijn dagen tegenwoordig best makkelijk om. 

Eén van die hobby's is postcrossing. Voor wie het niet kent, raad ik echt aan om even een kijkje te nemen op de website, want het is echt heel leuk (en verslavend). Het komt er heel kort gezegd op neer dat je ansichtkaarten stuurt naar en krijgt vanuit de hele wereld. Je krijgt een random adres toegewezen van een persoon, die iets over zichzelf en diens voorkeuren heeft geschreven en daar zoek je dan een leuke, passende kaart voor uit. 

Persoonlijk vind ik het een sport om een kaart te vinden die bij de persoon past, maar dat lukt niet altijd. Maar al heel vroeger kreeg ik van een wijze jongeman (4) te horen dat je van proberen kunt leren, dus dat doe ik dan ook maar.

Mensen over de hele wereld dus.... Dat betekent dus ook, dat ik soms kaarten mag sturen naar mensen die een andere kijk op de wereld hebben of over bepaalde dingen heel anders denken. Dat hoeft natuurlijk geen probleem te zijn, want uiteindelijk gaat het om een kaartje sturen, maar soms draait bij het lezen van een mij toegewezen profiel toch best een beetje mijn maag om.

Zo krijg ik bij het lezen van 'Poetin is mijn held', of  'Trump is mijn held' acuut kots neigingen en bij een hele lijst aan 'ik haat dit en dat en krijg ik dat wel dan registreer ik je kaart niet' krijg ik de neiging om niks te sturen, maar dat betekent ook dat ik dan minimaal 60 dagen moet wachten voor ik zelf weer een kaart mag sturen. Inmiddels is dat niet meer zo'n probleem omdat ik tegenwoordig meer kaarten onderweg mag hebben dan ik kan betalen, maar toch. 

Ik heb dus nog nooit géén kaart gestuurd, na het lezen van een profiel, zelfs niet als dat heel, heel, heel erg verleidelijk was. Heel soms wel een met alleen maar 'happy postcrossing' en mijn naam in plaats van iets persoonlijks.

Vandaag kwam er weer eens zo'n profiel op mijn pad. Een jonge vrouw uit Rusland met een hele lijst aan dingen die ze vooral niet wilde ontvangen. Aaargh...

Haar lijstje eindigde met dat ze geen LGBTQI+ kaarten wilde ontvangen omdat ze 'deze 'mensen' haat'...  Tja... en dan weet ik het even niet meer. 

Ok, ze komt uit een land waar dit denkgoed vrij 'normaal' is. Maar gewoon omdat iets zo is, maakt het nog niet ok. En terwijl ik nog eens naar het profiel kijk, krijg ik toch een nare smaak in mijn bek en twijfel ik wederom of ik wel of geen kaart ga sturen. 

Ik merk dat ik me (een beetje) aangesproken voel. Als non-binair persoon val ik binnen de T van de regenboog paraplu. Maar nog los van dat, merk ik aan alles in me dat ik van dit soort opmerkingen gewoon heel boos en verdrietig word. 

En natuurlijk mag je dingen niet willen ontvangen, dat kan. Ik heb zelf in mijn profiel ook staan dat ik liever geen religieus getinte kaarten ontvang, maar het is de toon die de muziek maakt. Zo zou ik kunnen schrijven dat ik een hekel heb aan de katholieke kerk en alles wat daarmee samenhangt en dat ik katholieke mensen haat (wat natuurlijk maar deels waar is, welk deel mag je zelf bedenken), maar ik kan ook schrijven dat ik het fijn zou vinden als je religieus getinte kaarten bewaart voor mensen die daar wél gelukkig van worden... Voor mij is dat een groot verschil. 

Goed.... Een kaart sturen dus naar iemand  met wiens denkbeelden ik het eigenlijk niet mee eens ben... Ik vind het een duivels dilemma en het duiveltje in mij gaat zich ermee bemoeien en gaat bedenken hoe ik er toch iets van kan zeggen, zonder die persoon zelf te kwetsen... 

En dus heb ik gekozen voor een kaart met onderstaande afbeelding. Ze hield van 'schattig en romantisch' en ik vind dat deze vissen best schattig en romantisch zijn. Maar het duiveltje in mij kon het niet laten om er toch een ps-je onder te schrijven.... 

ps: these are gay fish....

Zo... Dilemma opgelost. 

foto: getekend door een goede vriend