De kapper komt aanlopen, hangt me een schort om, kijkt me via de spiegel aan en vraagt me vrolijk:’ Wat gaan we doen?’. Ik kijk hem via de spiegel kort aan en ik hoor mezelf zeggen: ‘nou, ik niks, maar jij gaat denk ik knippen’. De kapper schiet in de lach.
Ik leg uit wat ik wil (altijd hetzelfde) zet m’n bril en mondkapje af en na een tijdje houdt hij m’n haar omhoog en vraagt: ‘hoe kort’? Nou zie ik zonder mijn bril vrij weinig en het kan me nog minder interesseren hoe mijn kapsel eruit komt te zien, ik zie het zelf namelijk toch niet (want nee, ik heb niet eens een spiegel in huis waarop ik staand op de grond mijn hele gezicht kan zien.... iets met genderdysforie zullen we maar zeggen). En dus is mijn antwoord zonder echt te kijken: ‘héél kort.’
En wederom schiet hij in de lach.
Aan het eind van de behandeling (zo'n 5-7 minuten later dus, lang leve de tondeuse) komt de standaard vraag: 'wil je wax of gel? Uiteraard is mijn standaard antwoord 'gel' (ik ben nou eenmaal een gewoontedier) en hij loopt weg…..
Ehm…. ho, wacht even....
Dat doet hij anders nooit.
Help, dit loopt anders dan anders en daar hou ik niet van!
Hij komt terug met een of andere tube en smeert dat door m’n haar terwijl hij zegt: ‘ik doe wat zwarte gel door je haren, dat dekt het grijs wat beter en dan zie je er wat jeugdiger uit.’
Nu ben ik het die in de lach schiet en zeg: ‘nóg jeugdiger?’
Hij: ‘Ja, zonder zie je er uit als iemand van eind 30 en nu zie je er weer wat frisser uit.’
Ik schiet nog harder in de lach en bedank hem….
Bij de kassa vraag ik hem hoe oud hij eigenlijk denkt dat ik ben…
'Ehm halverwege of eind 20'. Ik schiet opnieuw in de lach en zeg: ‘jij mag blijven’…
Ik loop richting deur en dan roept hij: ‘hoe oud ben je dan?’
Ik:…… 46...
Kapper slaat dramatisch zijn hand voor zijn mondkapje.
En deze koala vertrekt met een jeugdige look naar huis.
Mick versus volwassenheid: 1-0!
 |
| foto: gevonden op internet |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Babbel je mee?