Soms is dat leuk, soms minder leuk, maar deze wilde ik jullie toch niet onthouden, omdat ik er zelf heel hard om moest grinniken.
Op het blog van een 'blogvriendin' vertelt ze over een voorval met haar jongste dochter en een lampje. En dit bracht me terug naar toen ik zelf ongeveer 4 of 5 jaar oud was.
In ons huis hadden we destijds in een hoek van de kamer een gemakkelijke, luie stoel staan, met daarboven een ouderwetse hanglamp. Zo eentje compleet met spuuglelijke lampenkap, u kent het vast nog wel!
Mijn broer en ik zaten allebei graag in die stoel en het was dan ook iedere avond een soort van strijd, wie er in die stoel bij de lamp mocht zitten.
Uiteindelijk werd de regel: wie zich gedraagt en het eerst klaar is met (alles op) eten, mag in de stoel zitten.
En toen mijn broer voor de zoveelste avond op rij de wedstrijd won en weer in de stoel bij de lamp belandde, werd ik boos.
Nog met m'n laatste hapje voedsel in mijn mond, sprong ik van mijn stoel, stormde ik op mijn broer af, die zich al heerlijk in de stoel genesteld had. Ik dook naar de stekker en trok die met een ruk uit het stopcontact, waardoor de lamp uiteraard onmiddellijk uitging.
Razendsnel stond ik weer op, ging voor mijn (verbaasde) broer staan en zei triomfantelijk: "Zo, nu zit jij ook niet meer bij de lamp."
Een grotere overwinning op mijn broer heb ik daarna volgens mij nooit meer gevoeld! ;-)
 |
| foto: internet |
Niet dat je inspiratie nodig hebt, maar graag gedaan. Ik had het al met een glimlach gelezen :-)
BeantwoordenVerwijderen