Ik heb niet zoveel met politiek....
Toen ik dat vlak voor de vorige verkiezingen hardop durfde te typen, kreeg ik van iemand de wind van voren. Hoe ik dat kon zeggen? Mensen die dat zeiden waren dom, want iedereen heeft altijd iets met politiek. Tja, en dat zal wel zo zijn, want deze persoon heeft (net als de meeste politici) altijd gelijk, dus ik zal het anders formulieren.
Ik heb geen verstand van politiek en ik voel ook geen enkele innerlijke drive om me erin te verdiepen.
Ik pleeg nog liever 10 telefoontjes met wildvreemden op een dag. En voor wie mij een beetje kent, die weet dat ik nog liever dood ga dan er überhaupt maar eentje in een jaar te plegen. Dus....
Het mag duidelijk zijn, ik heb er niet zoveel mee op. En dat is lastig, want ik ben ook opgegroeid in een gezin waar duidelijk gemaakt werd, dat je je stem nooit verloren mag laten gaan. Ik hoor de uitspraak van mijn vader nog regelmatig door mijn hoofd gaan. En de dreiging van die opmerking zit er nog steeds diep ingebakken, dus ik vind dat ik MOET gaan stemmen, ook al is het in mijn ogen niet zo heel zinvol.
Want als je er niks vanaf weet, je niet door de partijprogramma's geworsteld komt en tóch vindt dat je moet gaan stemmen, dan kun je je afvragen wat mijn stem waard is.
En lange tijd schaamde ik me hiervoor, dat ik geen idee had welke minister op welke post zat en bij welke partij die persoon hoorde. Ik vond het persoonlijk al knap van mezelf dat ik wist wie er minister president was op dat moment. Maar het voelde wel 'een beetje dom' dat ik dat niet wist.
Inmiddels weet ik beter en weet ik dat er met mij nog vele, vele anderen zijn, die geen flauw benul hebben. (Alleen zijn er veel van die velen die heel hard doen alsof dat wel zo is.)
Ik weet dus nooit wat ik zou moeten stemmen. Ik weet al niet eens wat ik morgen wil eten, laat staan dat ik weet wat ik de komende vier jaar op grotere schaal in mijn (en andermans) leven wil zien gebeuren. Ik ben niet zo'n ster in kiezen en ik weet ook al nooit zo goed wat ik wil.
Maar ik weet wel heel goed wat ik niet wil! En dus is mijn stem een poging om een (in mijn ogen) gezonde tegenstem te geven, zodat dát wat ik niet wil, misschien voorkomen kan worden.
Hoe dan ook, ik blijf erbij: ik geloof niet dat mijn stem (en die van vele anderen) een heel bewuste keuze is voor bepaalde idealen. Maar gelukkig zijn er ook mensen met idealen, die er wél verstand van hebben.
Om dit jaar toch een beetje beter voorbereid te zijn, bedacht ik gisteren dat ik wel even naar het verkiezingsdebat op televisie zou kijken.
Nu heb ik nogal veel fantasie en denk ik in plaatjes, dus mijn hoofd zette hetgeen ik zag om in een groepje kleuters die elkaar probeerden de loef af te steken. "Mijn papa is de sterkste!", "nietes! Mijn papa is veel sterkerder dan die van jou!" , "pfff, en mijn papa is nog sterkerderder dan al jullie papa's samen! Lekker puh!"
Ik dacht niet dat ik van dit politiek gekleuter veel wijzer zou worden en dus verdiepte ik me lekker in het eerste seizoen van Greys Anatomy...... Juist op dat gebied loop ik ook een beetje achter....
En ja, ik zal ook dit keer weer de gang naar de stembus maken, en ik zal weer een stem uitbrengen, die eigenlijk op niks gebaseerd is. Gewoon omdat ik vind dat het moet, omdat ik anders geen recht van spreken heb en niet mag klagen. En dat laatste doe ik nu eenmaal graag.
 |
| foto: internet |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Babbel je mee?