Maar áls het dan gebeurt..... tja...
Ik woon in een flat en mijn uitzicht bestaat uit een aantal grote, inmiddels weer groene bomen.
In deze bomen nestelen ieder jaar opnieuw weer diverse kraaien (of kauwen.... ik kan het niet goed zien).
Dit jaar zijn er maar liefst 16 nesten gebouwd en bewoond. En als je dit soort vogels een klein beetje kent, dan weet je dat dat een enorme herrie is zowel ‘s ochtend als ‘s avonds.
Vanochtend was er aan de achterkant van het huis al een lawaai van jewelste. En toen ik eens op onderzoek uitging waarom de eksters in kwestie zo ‘in paniek’ waren, werd dat al gauw duidelijk. Twee kraaien hadden het op hun nest voorzien....
Uiteindelijk dropen de kraaien af en werd het weer rustig.... tot een half uurtje geleden.
Een half uur geleden kwamen de kraaien in opstand... en een blik uit mijn raam liet me zien dat bijna de hele familie, buren, vrienden en andere kraaienfamilieleden, zich in de onderste takken bevonden en zich luid kraaiend en fladderend voort bewogen.
Mijn ervaring leert me dat dit maar één ding kon betekenen: er moet een kleintje uit het nest gedonderd zijn. En terwijl ik mijn balkon op stap, snap ik de paniek.
Niet alleen is kraaimans jr uit het nest gevallen.... hij wordt ook nog eens belaagd door maar liefst drie katten! Een zeer oneerlijke strijd....
Twee katten mogen kennis maken met de scherpe snavels van de aanvallende senior kraaien en druipen af, maar de derde is hardnekkiger en blijft het beestje aanvallen.
Uiteindelijk zoekt de dappere kraai zijn heil onder een auto en even denk ik dat hij veilig is....
Maar die klote kat zag dat ook en kruipt ook onder de auto... en ze bleven daar erg lang.
Mijn hoofd raakt langzaam in paniek, want tja, het mag dan wel de natuur zijn dat katten op vogels jagen, maar daar heeft Lesley (de jongste stem in mijn hoofd) geen boodschap aan. Wat ik ook probeer uit te leggen..... het is en blijft ‘zielug!’
Dikke tranen van verdriet en ontroostbaar.
En terwijl ik dit stukje typ en Lesley probeer voor te bereiden op het ergste, als de auto straks verdwijnt en het in stukken gescheurde lijkje van kraaimans jr tevoorschijn komt, besluit ik nogmaals op het balkon te gaan kijken...
En wat ziet mijn oog? Kraaimans jr heeft de strijd (nog) niet verloren!
Hij is onder de auto uitgekropen.... de kat is nergens te zien...
Ach, had ik dat nou maar niet gedacht, want daar komt het rotbeest weer en gaat op Kraaimans jr af, die verder hipt (vliegen kan hij nog niet goed genoeg helaas). De kat volgt....
Ze hippen mijn beeld uit.....
Ik wens Kraaimans jr veel succes met het gevecht tegen de natuur...
Ik hoop dat hij het zal winnen....maar ik vrees het ergste....
Kut natuur.....
 |
| Foto: dader en slachtoffer in kwestie |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Babbel je mee?