Mijn onder-onder buurman is weer op hol geslagen.
Een aantal jaar geleden kwam de onderste woning in mijn portiek leeg te staan. Vrij snel daarna kregen we te horen dat de woning verhuurd was, maar het eerste jaar (minstens) woonde er niemand. Iets dat ik, wonende in een stad waar best sprake is van enige 'woningnood' (als het over betaalbare huurwoningen gaat), best vreemd vond.
En dus besloot ik destijds eens poolshoogte te nemen en vertelde aan onze contactpersoon van de woningbouw vereniging, dat de woning wel verhuurd was, maar niet bewoond werd. Het enige dat deze mevrouw mij kon vertellen was, dat zij hiervan op de hoogte waren, dat het wel degelijk verhuurd was en dat er binnenkort ook daadwerkelijk een bewoner aanwezig zou zijn.
Waar maakte ik me destijds druk om.....
Die bewoner kwam er inderdaad en vanaf het moment dat hij er was, leverde het problemen op. Zijn naamplaatje heeft hij onmiddellijk van de deur verwijderd. Niemand weet wie hij is, hoe hij heet of hoe hij eruit ziet.
We weten echter wel allemaal hoe hij klinkt, want op zijn slechte dagen (of misschien zijn het zelfs wel zijn goede dagen, wie zal het zeggen) schreeuwt en gilt hij het hele huis bij elkaar. Hij slaat met de deuren en soms klinkt het echt alsof hij iemand wat aan gaat doen.
Probleem is echter dat er niet altijd iemand bij hem in zijn woning lijkt te zijn.
Hoe dan ook, het gedrag van deze meneer, levert mij (en ook andere buren) veel stress op.
Hij doet de deur niet open, dus met hem in gesprek gaan is niet echt een optie, nog los van het feit dat ik het zelf niet eens meer zou durven. Hij komt zelf ook nooit buiten, niet eens om zijn post uit de brievenbus te halen.
Dit zijn allemaal dingen die zijn (stokoude) moeder elke dag voor hem komt doen. Iedere dag komt ze aangeschuifeld met een tas vol boodschappen. Zodra ze binnen is, begint het geschreeuw en gegil en het met de deuren gooien. Zij doet zijn boodschappen, haalt de post uit de brievenbus, ze kookt een maaltijd voor hem, doet zijn was, zijn afwas. Als zij het pand verlaat is hij weer rustig(er).
Niet alleen zij heeft dit effect op hem, eigenlijk alles en iedereen die (verplicht) bij hem over de vloer komt. Sinds december vorig jaar heeft hij namelijk verplicht hulp en die laat hij meestal ook wel binnen. Vóór die tijd stond hij wel ingeschreven bij de hulpverlening, maar stond hij bekend als een 'zorgmijder'. Zodra de hulpverlening binnen komt begint het feest weer opnieuw. En zij gaan vrij snel weg, maar meneer gaat dan vervolgens de hele dag door met zijn geschreeuw.
Nu snap ik best dat het niet helemaal goed gaat met deze meneer. En daar heb ik als GGZ patiënt best begrip voor. Maar ook aan mijn begrip komt een einde. En niet alleen aan die van mij. Het is zelfs zó ver dat zijn directe buurvrouw op dit moment (dmv een urgentie aanvraag) aan het verhuizen is, omdat ze de overlast van hem niet meer trekt...
Zijn buien triggeren veel in mij en maken dat mijn eigen welzijn 'in gevaar komt'. En dat vind ik niet ok!
En dus zijn er al heel wat gesprekken, mails, brieven tussen woningbouw en wijkagent heen en weer gegaan. De politie wordt met regelmaat gebeld, maar meneer is ook heel slim. Hij heeft een neus voor de komst van politie, want zodra die in de buurt komen, dan is hij stil. Hij KAN het dus wel. Hij is niet dusdanig 'verward' dat hij zijn gedrag niet kan stoppen en er geen controle over heeft, want op deze momenten gedraagt hij zich 'keurig'. Daardoor heeft de politie nog nooit daadwerkelijke overlast kunnen constateren. En dat is rete frustrerend voor ons als medebewoners.
Gisteren was het weer zo ver, en na dagen van geschreeuw en met de deuren slaan, besloot dit keer een andere buur (dan ik) de politie in te schakelen. Ze kwam me vertellen dat ze om 19.30u de melding had gedaan.
Om 20.43u verliet moeder het huis en werd het weer rustig. Om 20.50u arriveerde de politie om geluidsoverlast te 'constateren', maar ja, die was 80 minuten na de melding inmiddels over.
Dus om 20.58u zaten de agenten weer in de auto en gingen (met spoed) op weg naar een andere melding. En ik bekeek het vanaf mijn balkon en de moed zakte (wederom) in mijn schoenen.
Met de wijkagent is destijds afgesproken dat we moeten blijven melden, omdat het feit door hun 'geconstateerd' moet worden. Er is ook afgesproken dat ze niet voor de deur moeten parkeren, maar aan het begin van de straat en niet met toeters en bellen aan moeten komen, want zoals ik al zei: hij kan wel degelijk schakelen en is dan poeslief en stil...
Maar ook gisteren parkeerden ze weer recht voor het raam....
Vanochtend besloot ik (inmiddels) mijn vriend, de wijkagent weer op te zoeken, want echt, ik zit aan mijn tax! Mijn onderbuurvrouw besloot mee te gaan en dus zaten we er dit keer samen.
We kregen exact hetzelfde verhaal te horen als de vorige keer dat ik er zat... Blijven melden bij de politie, blijven melden bij de woningbouw. Ik (de agent) ga de woningbouw aan zijn jasje trekken, ik ga de zorginstelling inschakelen, en ik ga opschalen naar het Veiligheidshuis.... Mooie woorden, maar het voelt zo ontzettend als gebakken lucht....
Vorige keer is er inderdaad wel iets gedaan en het ging een hele tijd (2 maanden) wat beter. Daarvan zat hij overigens 1 maand in de kliniek, maar ach... een kniesoor die daarop let.
En nu, terwijl ik dit zit te typen, is hij wederom bezig... En ik weet het niet meer. Ik wil de politie niet meer bellen, ik ben er klaar mee. Maar ik krijg inmiddels wel moordneigingen en ben ineens dol op mijn valium tabletten, waar ik eerst nauwelijks gebruik van wilde maken. Ik vind het moeilijk om mijn huis uit te gaan, wat heel dubbel is, want ik wil ook weg van dit gezeik, maar ik laat me niet wegpesten door een 'verwarde man' (zoals de politie hem noemt)..
En steeds opnieuw gaat het weer over 'het welzijn van meneer' en ik word inmiddels woedend als ik het hoor. Ja ik snap dat het niet zo goed gaat met het welzijn van meneer. Meneer krijgt aan alle kanten de hand boven het hoofd gehouden want tja, meneer is kwetsbaar.....
Maar ik zit niet voor niks, net als meneer, ook de hele dag thuis, ik ben ook kwetsbaar. Net als mijn onderbuurvrouw, en haar directe buurman.
Steeds weer gaat het over 'het welzijn van meneer'....
Wanneer gaat men ook eens oog hebben voor het welzijn van alle andere (kwetsbare) bewoners???
 |
| foto: internet |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Babbel je mee?