Alle drie zijn ze in staat om mij over te nemen en zelfstandig te functioneren. Dat klinkt voor veel mensen raar en zelfs eng, maar dat is het niet echt. Als je in je achterhoofd blijft onthouden dat dit systeem ooit ontstaan is om te overleven en dat het me al 45 jaar lang in leven houdt en beschermt, dan mag je er wel vanuit gaan dat dit niet zo 'onverantwoord' is als het klinkt.
Natuurlijk, ik geef net aan dat ze emotioneel wat jonger zijn en dus misschien niet altijd de meest verstandige keuzes maken, maar ook daar kan ik met een gerust hart op antwoorden: geen zorgen, er kijken altijd ook volwassen stemmen mee, die in zullen grijpen als iets niet zo slim is als het in de ogen van de kids soms mag lijken.
Hoe dan ook...
Er is een hele lange tijd geweest dat er tijdens mijn 'afwezigheid' (dus als iemand het had overgenomen) er van allerlei dingen besteld en afgeleverd werden. Vaak werd de verpakking en factuur ook acuut weggemaakt, dus dat maakte het best wel lastig om aankopen weer te retourneren.
Ooit was dat niet zo'n heel groot probleem, omdat er nog geld was, maar (mede hierdoor) is dat er nu niet meer en zijn dit soort acties een iets groter probleem. En dus moest ik hier iets op verzinnen.
Eind vorig jaar besprak ik met de kids, dat dat stiekem kopen moest stoppen. We houden niet voor niets elke dag een spreekuur, dus als ze graag iets willen, dan kan daar over gesproken worden. Ik ben echt de kwaadste niet, er valt best te kijken naar wat zij graag willen, maar soms moet ik ook gewoon nee kunnen zeggen.
Ik kwam met een regel. Er mocht niks meer door hen zonder mijn toestemming gekocht worden. Zou dat wel gebeuren, dan ging dat ten koste van tv tijd of computertijd. En natuurlijk weet ik best wel dat het een loos dreigement was, want ja, dat is nou net de hele kern van dat 'overnemen', ik heb daar niet altijd controle over, maar het viel te proberen.
Mijn regel werd niet al te enthousiast ontvangen en wilde het een kans van slagen krijgen, dan moest er dus iets tegenover komen te staan.
En dus kregen ze alle drie het voorstel om wekelijks zakgeld te krijgen, zodat ze konden sparen voor iets dat ze graag zouden willen hebben, of voor als ze een keer een extraatje wilden. De weekendsnack en een fles cola zouden van de boodschappen af blijven gaan, maar alle snoep en cola daarbuiten, zou voor eigen rekening komen.
Lesley zou dan 50 cent krijgen, Rik een euro en Roy, 1,5 euro. De keuze was aan hen.
Rik hoefde geen seconde na te denken, hij ging voor het grote goud en zei volmondig ja, tegen het voorstel. Ook Lesley was dolenthousiast. Roy, die iets verder kan denken dan de jongste twee, bedankte vriendelijk en gaf aan dat hij wel zou overleggen als hij graag iets zou willen hebben. En zo werd er in 2020 zakgeld ingevoerd in huize hoofd Mick.
Vandaag is het vrijdag en dat betekent dat er gezamenlijk een weekendsnack gekozen mag worden en het is pay day! De dag waarop de jongste twee weer een muntje in hun spaarpot mogen stoppen.
We bezochten de jumbo voor de weekendsnack (hun eigen merk chips!) en Rik gaf aan dat hij van zijn zakgeld wel een blikje marshmallow cola (ja het bestaat, echt waar, en is nog lekker ook) en een reep chocola wilde kopen.
Lesley hield (zoals altijd) haar zakgeld liever in haar spaarpot.
Eenmaal thuis gekomen was het tijd voor het afrekenen met Rik. En dus legt hij braaf 45 cent voor me klaar.
"En waar is de rest dan? Want dit is alleen de cola als ik me niet vergis."
Zegt hij: "klopt! en die chocola heb je gratis gekregen van de jumbo punten dus die hoef ik niet te betalen...."
Zucht... en weer trapte ik in de streken van onze gehaaide SlimmeRik!
 |
| foto: internet |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Babbel je mee?