Afgelopen week ben ik dus een dagje mee gaan helpen in Luik.
Voorafgaand aan dat dagje helpen, maar ook naar aanleiding van mijn vorige blogje daarover kreeg ik van een aantal mensen de 'vraag'/opmerking hoe ik het in mijn hoofd haalde om in het buitenland te gaan helpen, terwijl er hier in het eigen land, onder het eigen volk nog zoveel te doen was.... Eén iemand schreef zelfs "zou het niet eigen volk eerst moeten zijn? Voordat we de rest van de wereld ook nog gaan redden!"
En hoewel ik echt wurgneigingen krijg van de opmerking 'eigen volk eerst' en vind dat ik me never nooit niet voor mijn keuzes zou moeten hoeven te verantwoorden, maak ik voor deze opmerking graag een uitzondering.
Voordat ik in Luik ben gaan helpen, heb ik ook twee dagen hier in eigen land geholpen. En dat was net zo goed heel hard nodig. Alleen denk ik persoonlijk dat het in Luik (en andere gebieden in Franstalig België) nét ietsje harder nodig is, dan hier.
Niet omdat het leed in Luik groter zou zijn dan bijvoorbeeld in Valkenburg, dat is het niet. Leed is leed en dat kun je niet op een weegschaaltje leggen, waarbij de wijzer je vertelt wat erger of zwaarder is.
Maar wat ik wel merkte en zag op die tweede dag, is dat er (zij het chaotisch) best veel georganiseerde hulp op gang was gekomen, van zowel particuliere initiatieven, als van de overheid.
En dat maakte voor mij het verschil. België zal ongetwijfeld zijn/haar best doen om dingen te organiseren, maar daadwerkelijke hulp zoals we hier in Nederlands Limburg hebben gehad van bijvoorbeeld het leger, heb ik daar nog niet gezien (of van gehoord). En misschien is het er wel hoor, of gaat het er nog komen, ik was er tenslotte maar één dag, dus ik weet echt niet alles van de hoed en de rand. Maar dat verandert niks aan de situatie dat er op dit moment mensen zijn die alles kwijt zijn, geen eten en drinken hebben, en die soms zelfs hun huis nog niet uit kunnen/mogen en niet bereikt kunnen worden.
Voor zover ik weet, is dat laatste in Nederland op dit moment niet meer het geval. En ja, er zijn nog 700 gezinnen dakloos, maar dat is iets waar ik persoonlijk met mijn vaardigheden en twee handjes niets aan kan veranderen, daar zullen overheid, lokale overheid en lokale woningstichtingen bij moeten gaan helpen (en gelukkig beginnen ze dat langzaamaan ook her en der te doen).
Dus tja, vergeef me dat ik dan neig om daar te gaan helpen waar het lijkt alsof de hulp niet zo goed op gang komt, om wat voor reden dan ook. Gewoon omdat ik het gevoel heb, dat er daar nog veel minder op poten is gezet, terwijl de nood minstens zo hoog is en dat ik het gevoel heb dat ik er met mijn twee handjes misschien een druppel op een gloeiende plaat aan bij kan dragen dat er voor iemand iets verbetert die dag.
Mensen zijn in mijn ogen mensen. Een lijn op een landkaart verandert daar niet veel aan. Het is in mijn ogen niet zo dat wanneer je aan de andere kant van die denkbeeldige lijn op papier ineens minder waard(ig) bent. Mensen zijn mensen, ook al kan ik ze niet verstaan. En alle mensen hebben recht op hulp.
Daar hoef je het niet mee eens te zijn, dat mag, we leven namelijk ook nog eens in een 'vrij land', maar dat betekent niet dat je een ander hoeft voor te schrijven wat die persoon wel of niet kan en mag doen.
Overigens...De persoon van die opmerking, woont ver weg, hoog en droog in het noordelijke deel van ons land. De persoon heeft dus niks (live...niet op tv) met eigen ogen gezien van de situatie hier nu op dit moment en heeft ook niet hier met het 'eigen volk' gesproken of 'het eigen volk' geholpen, ook niet met een financiële bijdrage aan giro 777 of een lokaal initiatief (want dat vindt deze persoon oplichterij).
 |
| foto gemaakt op 23-7 aan Rue d'Ougrée, Luik |
Amen..... Ik vind het juist prachtig van je dat je gaat helpen waar jij je het nodigst acht! Respect, en dat meen ik...
BeantwoordenVerwijderen