Alweer ruim een week geleden kwam mijn leven door een nieuwsberichtje weer even helemaal op zijn kop te staan. De inhoud van het berichtje deed me enorm herinneren aan situaties uit mijn eigen jeugd en triggerde me nogal, met alle gevolgen van dien. Ik schreef er in mijn vorige post al over, dus mocht je het gemist hebben, lees het daar dan even terug. Dat scheelt mij weer een hoop type- en jullie een hoop leeswerk.
Door één zo'n kort berichtje stond mijn leven dus weer op z'n kop en kreeg ik nóg meer last van nachtmerries en flashbacks. En daar heb ik maar één oplossing voor en dat is lief zijn voor mezelf, iets waar ik niet zo heel goed in ben, maar al doende leert men.
Voor mij betekent lief zijn voor mezelf, dat ik even helemaal niks MOET van mezelf, en dat ik alleen maar dingen ga doen die IK leuk vind. Maar ja, dat laatste is natuurlijk een hele mooie theorie, die met zoveel verschillende hoofdbewoners niet altijd uit te voeren is.
Maar ik wist iets te bedenken wat iedereen in mijn hoofd wel leuk vindt, namelijk een film dagje. Thuis welteverstaan, wat op dat moment was de bioscoop door de lockdown nog steeds niet geopend. En dus laste ik een extra spreekuur in met mijn stemmen en was de filmdag al gauw een feit. Ik sloot het spreekuur af en kwam zelf tot de oplossing dat Rik de eerste film mocht bepalen, Lesley de tweede en Roy de derde en als er dan nog energie en tijd over zou zijn, zou ik zelf ook nog een film kiezen.
Nou lijkt dat misschien tegenstrijdig met wat ik schreef over 'dingen doen die IK leuk vind', maar dat is het niet helemaal. Ze mochten namelijk kiezen uit de dvd's (of vhs banden, jawel ik ben echt héél oud) die er hier in huis aanwezig zijn. En die zijn ooit door mijzelf aangeschaft en het zijn dus ook films die ik leuk vind. Dus wat er ook gekozen zou worden, ik zou het sowieso vast wel leuk vinden.
En hoewel ik zelf vond dat ik dat best goed bedacht had, kwam Roy (de oudste puber) in 'opstand'. En dat is een groot woord, want hij gaf heel rustig en beheerst aan dat hij het er eigenlijk niet mee eens was.
Nu trekt Roy niet zo heel vaak meer zijn mond open, dus leek het me heel verstandig om eens goed naar hem te luisteren. En dat was zeer verhelderend kan ik je zeggen.
Roy wees me erop dat hij altijd aan het kortste eind trekt. En dat hij dat op zich nog niet zo erg vindt, omdat het hem allemaal niet zoveel uitmaakt, zolang ik maar blij ben. Maar hij vond het niet ok dat Rik altijd en overal alles maar bepaalt en zo de macht heeft. En hoewel ik het liefst meteen in de tegenaanval was gegaan en gezegd zou hebben dat dat niet zo was en dat het allemaal wel meeviel, besloot ik om eens even mijn mond te houden en gewoon te luisteren.
En eerlijk is eerlijk, Roy had gewoon gelijk, het is ook zo. Rik bepaalt inderdaad alles altijd en overal. En het ergste vind ik zelf misschien nog wel dat het er zo ingeslopen is, dat ik het zelf niet eens zie.
Ooit heel lang geleden in het Maastrichts Interview voor Stemmen hoorders werd er gevraagd naar 'de stem die het dominantst was'. Als die vraag gesteld werd, kwamen mijn stemmen acuut in opstand, want dominant is in mijn optiek iets negatiefs en de stemmen vonden het dus niet fijn als zij zo gezien werden. Alternatieven zoals 'het meest belangrijk' of 'het meest aanwezig' werden door hen ook afgeschoten want ze zijn allemaal belangrijk en allemaal evenveel aanwezig, al zegt de een soms wat meer dan de ander.
Maar Roy wist me er haarfijn op te wijzen dat Rik momenteel toch echt de meest dominante (etter) ooit was.... Goed, een etter is Rik (meestal) niet, maar het klopt wel dat hij de meeste aandacht vraagt, opeist en ook krijgt en daarmee heel veel macht heeft en de sfeer bepaalt. En dat is al zo vanzelfsprekend voor mij geworden dat ik het niet eens meer opmerk.
Rik mag altijd als eerste iets kiezen, Rik is meestal degene die, wanneer de kids mogen kiezen, bepaalt wat er gegeten wordt. Rik is degene die bepaalt welke 'weekendsnack' er gekozen wordt. Rik bepaalt welk pc spel er gespeeld gaat worden. Rik stuurt allerlei berichtjes aan mijn Woonbegeleider en zo kan ik nog wel even doorgaan.
En (wijze) Roy gaf aan dat dat allemaal niet zo'n ramp was, omdat dat ook de rust bewaart, maar dat het niet leuk en niet eerlijk was.
Toen ik hem vroeg wat hij daarmee bedoelde gaf hij aan dat als Rik maar zijn zin krijgt, dat Lesley en hij niet moeilijk zullen doen en dat de sfeer daardoor op zich goed blijft. Maar als Rik een keer niet zijn zin krijgt, dan komt er 'altijd drama'. En ook daarin moest ik Roy helaas gelijk geven, want als Rik zijn zin niet krijgt, dan neemt hij ofwel de boel over en drijft nog steeds zijn zin door, ofwel hij gaat het voor de rest verpesten; door de film of serie van de ander heen praten, schreeuwen of lopen uitdagen, Lesley overstuur of Roy boos maken. Ofwel hij delete de spelgegevens van de ander en zo komt uiteindelijk de aandacht toch weer bij Rik terecht.
En hoewel ik het liever niet toe zou geven, heeft Roy helemaal gelijk en is het inderdaad niet eerlijk en heeft Rik wel heel veel macht, terwijl ze allemaal belangrijk zijn. En dus vroeg ik of hij misschien ook een oplossing had bedacht.
Hij moest een beetje lachen en toen ik hem vroeg waarom hij moest lachen gaf hij aan dat wat ik ook zou bedenken als 'oplossing' om Rik weer op zijn plaatst te zetten, Rik dat nooit zou accepteren, omdat hij er alleen maar 'op achteruit zou gaan'. En tja, ook daar had hij waarschijnlijk weer gelijk in....
We kwamen er in ieder geval op uit dat de volgorde van keuzes niet automatisch moet zijn. Niet automatisch Rik, Lesley, Roy, maar ook niet automatisch Lesley (omdat zij de kleinste is) enz. Maar dat we misschien moeten dobbelen of zo voor een volgorde. Dat Rik wat minder game tijd moet krijgen, want hij pikt vaak de gametijd van Roy ook in. En dat als Rik zich niet gedraagt, zijn zakgeld afpakken of iets ervan inleveren een consequentie zou kunnen zijn. Zijn zakgeld is immers zéér belangrijk voor hem!
We kwamen in ieder geval wél samen tot de conclusie dat Rik dit niet leuk zou gaan vinden.... En daarin hadden we dan weer beiden gelijk....
En hoewel het niet leuk is om door 'je kinderen' terecht gewezen te worden op iets dat je niet goed aanpakt, ben ik stiekem ook wel heel trots op Roy. Want ooit was Roy mijn 'wandelende dynamietstaaf' die om alles en niks heel kwaad en agressief kon worden, en daar is nu niet zo veel meer van over. Ik mocht van hem gaan leren om zelf boos te worden en hij zou zich meer gaan inhouden en mij coachen in mijn boosheid uiten.
En nu, nu is mijn wandelende dynamietstaaf veranderd in een wijze raadgever....
Zucht...
Kleine jongetjes worden groot....
(haha... bijna weer een dynamietstaaf geactiveerd)
 |
| foto: Rosita van Eijsden, gevonden op internet |
Prachtig! En wat heb ik een enorme bewondering voor jullie..
BeantwoordenVerwijderen