tea topic: Waar ben je dankbaar voor in het leven?

Dit vind ik een mooie en ook wel een beetje een confronterende vraag. Want als ik heel erg eerlijk naar mezelf ben, dan kom ik tot de conclusie dat ik veel te weinig stilsta bij de dingen die ik allemaal wél heb. Het is makkelijker om te zuchten en te klagen over hetgeen ik allemaal niet heb, dan om me te realiseren dat ik eigenlijk niks te klagen heb.

En dat is best maf, want ik ben voor heel veel dingen dankbaar!
Het feit dat ik in een mooi land woon, waar ik (binnen de regels) vrij ben: vrij om te zeggen wat ik wil, te denken wat ik wil, te doen wat ik wil, te geloven wat ik wil, vrij om te gaan en te staan waar ik wil.

Ik ben dankbaar voor een dak boven mijn hoofd, dat zelfs voelt als MIJN plekje, terwijl het dat feitelijk niet is. Dat ik genoeg geld heb om veel dingen te doen die ik graag wil doen en dat ik in staat ben om elke dag eten op mijn bord te toveren.

Ik ben dankbaar dat ik veel dingen leuk vind en dat ik me daardoor altijd bezig weet te houden en me maar zeer zelden verveel (en als dat gebeurt, ik daar dan weer van kan genieten).

Ik ben dankbaar voor de mensen om me heen, die ik vaak afhoud, maar die het toch niet opgeven. Ik ben tegelijkertijd ook heel erg dankbaar voor het feit dat ik alleen wil en kan zijn, want hoeveel mensen kunnen niet alleen zijn, worden bang van het gezelschap dat ze zichzelf bieden? Dat is, in mijn ogen, niet iets vanzelfsprekends.

Maar het dankbaarst ben ik de laatste tijd misschien wel, en dat klinkt misschien een beetje vreemd, voor het feit dat ik afgekeurd ben en niet (in een reguliere baan) hoef te werken. En nee, ik ben niet lui, ik ben altijd bezig, altijd aan het 'werk', maar op een andere manier dan de meeste mensen.

Waarom ben ik daar dan dankbaar voor?
Ik hoor de laatste tijd om me heen meer en meer mensen die gezeik en stress op hun werk hebben: Dreigend ontslag, minder uren en meer werk, hoge werkdruk, nare sfeer als gevolg van veranderingen en ga zo maar door. En dat leidt tot zoveel stress dat ik mijn vrienden met bosjes tegelijk zie omvallen. Ze trekken het niet meer en krijgen allerlei nare klachten waardoor ze uiteindelijk uitvallen.

En mijn vrienden zijn echt geen watjes, het zijn bikkels die elke dag weer opstaan en doorgaan en doorgaan en maar doorgaan, tot de koek dus écht op is en ze (soms letterlijk) erbij neervallen.
En als ik hen dan spreek en luister naar wat ze vertellen en zie en hoor hoeveel pijn ze hiervan hebben, dan knijp ik mijn handjes samen en ben ik zo blij dat ik dat niet heb....

Ja, niet werken heeft ook zijn nadelen: je hebt niet altijd heel veel geld (al heb ik niks te klagen), je kunt daardoor niet altijd maar doen wat je wil, wanneer je wil, al heb je daar wel heel veel tijd voor. Je moet soms creatief zijn om uit te komen met je geld, maar alles lijkt mij beter dan al die stress die het hebben van een baan met zich meebrengt...

foto: eigen brouwsel