(G)Een poetsfiemel.....

Er zijn een hoop dingen die ik niet van thuis uit heb meegekregen.
Het poetsgen is één van die dingen. Ik ben niet zo van het poetsen, en mijn ouders waren dat ook al niet.

Ik durf dan ook best wel toe te geven dat mijn huis niet schoon is, maar het is er zeker niet smerig...
Alleen wat/behoorlijk stoffig.

Iets wat ik wél heb meegekregen van thuis uit is een allergie voor huisstof en dat vind ik dan ook een perfecte graadmeter: zodra ik begin te niesen, is het hoog tijd om mijn huis grondig te poetsen!
Kei handig!

Ik heb zelf geen problemen met hoe schoon of niet schoon mijn huis is, maar soms begin ik ineens te twijfelen. Zo komen er wel eens mensen over de vloer die zelf een groot aantal uren per week (of zelfs per dag) bezig zijn om hun huis perfect schoon te houden en die hun eigen hoge standaard aan mij op willen leggen. Begrijp me niet verkeerd: niks mis met mensen die geboren zijn om te poetsen en daar veel tijd in willen steken, maar ik ben niet één van hen en wil dat graag zo houden.

Na zo'n bezoekje, begin ik altijd ernstig te twijfelen aan mezelf: is mijn huis dan toch smerig en zie ik het zelf gewoon niet? Is dit mijn blinde vlek geworden??

Gelukkig zijn er dan altijd buren, die me helpen te relativeren.
Hoe kan dat nou? Want ik heb toch nauwelijks contact met mijn buren?
Dat klopt! Maar toch is het zo!

Ik woon in een flat en onder mij woont een persoon die eens in de drie maanden een aantal familieleden op bezoek krijgt die dan een (halve) dag bezig zijn met (letterlijk) puin ruimen. Aan het eind van hun bezoek staan er minstens 10 grote vuilniszakken met rotzooi op de stoep.
Dit gaat iedere 3 maanden (ongeveer) zo, dus ik gok dat er tussendoor niet zo heel veel gebeurt op poetsvlak!

Ik heb ook een buurman, die eens in de zoveel tijd zijn moeder op bezoek krijgt.
Ze komt al vroeg (rond een uur of 8 's morgens) en vervolgens gaan ze samen zijn huis opruimen en schoonmaken. Misschien ben ik wel een beetje jaloers op zo'n moeder, want ik poets niet omdat ik geen idee heb hoe en waar ik zou moeten beginnen en zijn moeder zet hem gewoon aan het werk!

Nu is zijn moeder volgens mij erg hardhorend, in ieder geval heeft ze maar één volume standje en dat is 'keihard'. Zijn keuken grenst aan mijn slaapkamer en de muren zijn zo ongeveer van karton. En lucky me, ze bewaren de keuken altijd tot het laatst...

Gisteren was het weer zo ver, ik zag de moeder weer arriveren en dacht bij mezelf: oh nee!
En niet geheel onterecht, want ze was al heel lang niet meer geweest.

Ik lag vroeg op bed, een luisterboek te luisteren, maar toen ze aan de keuken begonnen, kon ik mijn luisterboek niet meer verstaan. Moederlief is namelijk constant aan het schelden op de poetskunsten van haar zoon, die haar dan vervolgens heel hard uitlacht.

Toen ze om 23u nog niet klaar waren bedacht ik dat ik geen oog dicht ging doen en dat als ik in mijn bed bleef liggen, ik zo opgefokt zou raken dat ik sowieso niet meer zou kunnen slapen. En dus dook ik mijn logeerkamer in en dook daar in het bed (nadat ik dat eerst even ontruimd had...).
Maar na een half uurtje zat mijn neus dicht en begon ik te niesen...
Dus ja: mijn allergie is nog steeds actief en ik moet die kamer hoog nodig eens gaan poetsen!
Uiteindelijk besloot ik maar terug af te druipen naar mijn eigen slaapkamer en mijn oordopjes in te doen, die overigens niet echt 'buurmanmoederproof' zijn.

Vannacht om 3.30u waren ze nog steeds bezig...
Dus ik gok dat mijn eigen huisje best wel meevalt!

foto: van internet.