Na al die jaren zou je dus wel kunnen denken dat ik wel weet wat ik wel en niet moet doen om drama te voorkomen, maar helaas....
Niks is minder waar.
Ook na al die jaren kunnen ze me nog steeds verrassen met de dingen waar ze zomaar ineens op 'los kunnen gaan'. En dan heb ik het vooral over de kind en puber stemmen, want de volwassenen zijn (gelukkig) niet zo makkelijk op de kast te krijgen.
En soms zijn die 'op de kast' momenten eigenlijk ook heel erg voorspelbaar....
Vandaag brak er bij het avond eten weer eens drama uit. En geloof me als ik zeg dat drama een enorm understatement is...
Eerlijk is eerlijk, ik weet ook niet helemaal in welke 5 seconden van ontoerekeningsvatbaarheid ik kon bedenken dat dit een goed idee was, maar ach... het was weer eens wat anders...
En ja, ik heb er enorm veel spijt van...
Ik had me voorgenomen om vanavond gehaktballetjes te maken bij mijn diner. Alleen vond ik balletjes een beetje saai en ik dacht dat het een leuk idee was, om het gehakt gewoon in bakvormpjes te proppen en zo 'figuur gehaktballetjes' te maken.
En dus greep ik in mijn bakvormpjes kist, propte een paar vormpjes vol met gehakt en stopte ze in de oven.
Toen de 'pling' van de oven aangaf dat het klaar was en ik de bakplaat naar me toe trok, begon het drama.
In plaats van een blije Lesley, had ik ineens een volledig hysterisch krijsende Lesley in mijn hoofd.
En nog steeds was ik me van geen kwaad bewust.
Ik haalde de figuur gehaktballetjes uit hun vormpjes en zo lag er een prachtig (nou ja....in theorie dan) gehaktbeertje voor mijn neus... Moord en brand! Hysterie ten top en ik die nog steeds niet door had wat er nou mis was.
En ik geef toe, ik ben een beetje dom en langzaam van begrip soms... Want hoe had ik het ooit in mijn hoofd gehaald om een vleesbeer in de oven te bakken met als doel om hem ook nog op te eten... Weet ik wel hoe ZIELUG dat is???
Persoonlijk vind ik het niet eens op een beertje lijken, en ik snap ook niet dat er qua eetgeboden een verschil is tussen een cake beer en een vleesbeer, maar volgens Lesley is dat er wel degelijk...
What was I thinking....
Tranen met tuiten, sorry helpt niet, en ze weigert om de arme beer op te eten.
Gelukkig zijn er dan ook nog twee pubers die haar troosten en zeggen: "Geeft niks hoor Lesley, wij eten hem wel lekker op!"
En aan het krijsvolume te horen: ook dat was niet echt helpend.....
(ze vonden hem wel lekker, dat dan weer wel....)
Weer een lesje geleerd....
 |
| foto: eigen brouwsel... in vele opzichten. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Babbel je mee?