non binair: wat is dat? deel 1

Deze week stuitte ik op Facebook op een filmpje van Transgenderinfo Nederland over Claudius. 

Zij volgden Claudius om erachter te komen hoe het is om 'non-binair te zijn'. 

Zij zullen deze week elke dag een filmpje plaatsen met Claudius over dit onderwerp en verschillende thema's waar je als persoon met een non-binaire identiteit tegen aanloopt.

En omdat ik mezelf (voor nu) ook als 'non-binair' beschouw, word ik erg geraakt door deze filmpjes en merk ik dat ik herkenning vind, maar ook dat ik in een aantal dingen anders sta. 

En daar wil ik jullie over vertellen. 

Voor wie niet weet wat 'non-binair' inhoudt: onze maatschappij deelt mensen in twee uitersten in: je bent ofwel man, of je bent vrouw. Een binaire verdeling heeft twee opties, meer niet. Iemand die zich non- binair voelt, voelt zich noch het een, noch het ander... En daar zijn dan weer heel veel variaties in.

Claudius geeft aan dat z/hij erachter kwam door een gesprek met een vriendin, die haar vroeg of z/hij dan niet genderqueer was. Die term zei Claudius niet zo veel (en daarom leg ik hem hier ook niet uit) en dus ging z/hij op zoek op internet.

"Al die termen, ik had geen idee, waarheen moest ik? Het is net alsof je in een bos liep waar geen uitgang was."

Dit kwam bij mij heel hard binnen, want ja, zo voelt het inderdaad. Ik noem het zwemmen in een bad waarbij je de kanten niet kunt zien, je zwemt en zwemt, maar je komt nooit bij een rand aan want die is er simpelweg niet. Je zwemt (denkt en zoekt in dit geval) in cirkels, want je weet niet wat je moet.

Voor mij was dat bos dan ook echt een hel (en is het soms nog steeds). Want hoe ik het ook wend of keer: ik kan me dan niet helemaal vinden in die twee hokjes 'man' of 'vrouw', ik had toch graag een ander hokje waar ik in zou passen, want stiekem ben ik best een hokjesmens, al dacht ik altijd van niet! Het duurde behoorlijk lang voor ik door kreeg dat 'non-binair' een prima hokje was, wat heel duidelijk weergaf hoe ik me voel en waar ik me in thuis voel.

Claudius kreeg de vraag: Wanneer ga je in transitie? (in straat taal: wanneer laat je je 'ombouwen')

"Toen dacht ik ... wat?... he? En ben ik gaan denken ben ik dan transman*? Dat zorgde voor een hele depressieve golf eigenlijk: moet ik nu m'n lichaam gaan haten? .... het klopte niet helemaal.

Ik had het idee ik voel me anders, ik voel me geen vrouw, maar voel ik me dan wel een man?

....Ik voel me geen man en ook geen vrouw, dus so be it, maar waar moet ik dan heen, wat ben ik dan?"

En ja, ook hier weer enorme herkenning: vooral die depressieve golf en het 'waar moet ik dan heen', al zit het bij mij niet zo zeer in de vraag of ik m'n lichaam nu moet gaan haten, want delen van dat lichaam haatte ik sowieso al: het is een dagelijkse confrontatie met datgene dat niet klopt. Het depressieve zit bij mij vooral in het gevoel nergens bij te horen (in een binaire maatschappij) en ik wil zo graag ergens bij horen, zonder mezelf te verliezen! Dus de vraag waar hoor ik bij, waar mag ik bijhoren, gewoon zoals ik ben, zonder al die verwachtingen van het geijkte patroon, was en is zeker iets waar ik depressief van kan worden.

"Ik stuitte op de term non-binair en toen dacht ik: ja, dit is het, dit ben ik. Ik hoef geen keuze te maken, ik ben gewoon Claudius en dat is genoeg."

Dit vind ik erg mooi en er zijn dagen waarop ik dat bij mezelf ook al kan voelen. De acceptatie dat er zoiets is als non-binair en dat ik dus (in theorie) niet hoef te kiezen, geeft me rust en maakt dat ik me meer mezelf kan voelen dan ik ooit gedaan heb. 

Maar ik schrijf niet voor niets 'in theorie', want zodra ik een formulier voor mijn neus krijg, dan moet ik toch altijd weer een keuze maken tussen man of vrouw. Is het op papier dan kan ik doorkrassen en verbeteren of overslaan, maar als ik iets online in moet vullen, kom ik niet verder zonder één van die twee hokjes aan te klikken en daar word ik soms echt nog heel verdrietig van, 

Overigens merk ik dat er op sommige plekken in ons land meerdere opties zijn. Soms is er een keuze tussen man/vrouw/transgender. en soms is het man/vrouw/anders, dus we gaan vooruit op dit gebied... Maar we zijn er nog lang niet!

Nou ja, Rome werd ook niet in één dag gebouwd.Er is dus nog hoop.

* transman: iemand die bij de geboorte op basis van uiterlijke geslachtskenmerken tot vrouw is benoemd, maar zich in alles man voelt.

https://www.youtube.com/watch?v=8npYaI8JyEI