De aanhouder wint...

Als je me een beetje kent inmiddels, dan weet je dat ik een grote hobby heb. 

Of hobby, misschien is het inmiddels meer een obsessie te noemen.

Ik hou namelijk van borduren. En daar besteed ik een groot deel van mijn tijd en geld aan. 

En voor iedereen die nu het grapje wil maken, dat als ik van borduren hou, ik toch écht geen man kan zijn, want het is een oude oma hobby.... laat maar, die grapjes ken ik nu onderhand wel!

Wat iedereen er ook van denkt en vindt, ik word er rustig en blij van en dat is het belangrijkste. 

Een vriendin van me werd anderhalf jaar geleden 60 jaar oud. Ik stelde haar voor om, als ze dat leuk vond een door haar uitgekozen werk voor haar te borduren. 

Dat vond ze een leuk idee en dus koos ze onderstaand werk uit.

En ik ging aan de slag. Ik vond het een rotwerk!

Hoe kon je nou met 6 draadjes en daarna weer met 5 draadjes kruisjes maken in die kleine gaatjes zonder het doek te beschadigen????

Ik begreep er niks van...

Toen ook nog eens mijn draad bijna op begon te raken terwijl ik pas halverwege was (en ik geen kleurnummers had, dus niet kon bijbestellen), begreep ik er écht niks meer van. 

De beschrijving doorlezend kwam ik tot de conclusie dat het geen kruisjes hadden moeten zijn, maar halve steken (en dus half de hoeveelheid draad). Uithalen was geen optie. Dus vloekend bestelde ik een compleet nieuw pakket en begon opnieuw, want in Mickland maakt belofte schuld.

En na niet al te lange tijd, de halve steken waren nu overigens wel goed gegaan, kwam ik erachter dat ik een telfout gemaakt had, die ik niet zomaar kon weg smokkelen. 

Ik moest dus alles uithalen, waarbij ik met regelmaat in mijn vingers prikte, en ik kon het werk niet meer zien. Ik begon er een hekel aan te krijgen en bedacht allerlei 'tussendoor' projecten, om hier maar onderuit te komen en borduren toch nog enigszins leuk te houden. 

Ondertussen werd vriendin 61....

En ik hoefde echt niet veel meer, maar ik kon me er niet toe zetten om het af te maken, zo'n hekel had ik inmiddels aan dit ding gekregen. 

Afgelopen week besloot ik er weer eens voor te gaan zitten en na een uur (al Pinkeltje luisterboek luisterend) was het af..... Anderhalf jaar na de geplande verjaardag is het EINDELIJK af.

Ik hoop dat ze er blij mee is!

Was het overigens niet Buddha die zei: het gaat niet om het doel, maar om de weg er naartoe????

Nou het was een kutweg! Fuck Buddha!

foto: eigen brouwsel