oproep foodchallenge!

Als je me echt zou kennen, dan zou je weten dat ik eten een lekkere bezigheid vind. Iets te lekker, gezien mijn omvang, maar ja, het leven moet ook leuk blijven.

Ik hou van koken en bakken, maar blijf meestal steken op de dingen en gerechten die ik al ken.
Mijn ex-collega noemde mijn eten 'vooral smakeloos' en hij vond me niet bepaald avontuurlijk.

En dat klopte ook wel een beetje.
Bij ons thuis vroeger stond er elke dag soep, aardappelen, vlees en groenten op het menu. "Zonder soep" had mijn vader niet gegeten, beweerde hij. Mijn moeder bleef standvastig bij chocolade vla (of dito ijs) als toetje. En op vrijdagavond standaard afhaalchinees.

Dankzij de moestuin van mijn vader, aten we het hele jaar door seizoensgroenten en ik kan je verzekeren dat dat mijn afkeer van bepaalde groenten destijds flink aanwakkerde. Verse sperziebonen vind ik nu heerlijk, maar destijds 6 dagen in een week en dat drie, vier weken lang.... ik kon geen sperzieboon meer zien.

Toen mijn vader ook een goed functionerende appelboom in zijn tuin had staan, werden we dood gegooid met appels. Mijn lievelingsfruit (met mandarijntjes), maar toen ik een worm tegenkwam in zijn ongespoten appels, was ik daar ook wel klaar mee.
En dus verwerkte mijn moeder de stapels appels in appelmoes. Maar helaas, zowel mijn broer als ik hielden niet van 'stukjes' in de appelmoes en aten het niet, terwijl we met gemak een grote pot Koeleman appelmoes konden leeg lepelen. Nu bestaat er (bijna) niks lekkerders dan de geur van vers gemaakte appelmoes met kaneel die de keuken vult, terwijl er appelmoes (met of zonder stukjes: het boeit niet meer) staat te pruttelen.

Mijn moeder kan er nu nog woest om worden als ik vertel dat ik genoten heb van mijn eigen gemaakte appelmoes, of als ik zeg dat ik gek ben op sperziebonen....

Wat later ging ik zelf experimenteren met eten maken, maar dat bestond vooral uit de 'wereldgerechten' van een niet nader te benoemen merk. Ik vond het heerlijk en was enthousiast... de rest van het gezin niet zo.... Maar ook daarin was ik erg beperkt, aangezien niemand bij ons thuis veel lust. De een lust geen kaas, geen vis, geen knoflook. De ander geen pasta, geen rijst enz. En dan wordt het moeilijk.

Ik blijf er dus bij dat ik nooit heb geleerd om avontuurlijk in mijn eten te zijn. Ik vind zwarte peper al pittig, en mijn maag raakt onmiddellijk van streek als er daar net iets te veel op/in zit, laat staan dat er nóg iets scherpers in zit.

Tijdens een workshop kreeg ik een week lang vegetarisch eten voorgeschoteld: mijn nachtmerrie!!!!
Ik hou van vlees, stapels vlees! Ik hou van dingen die ik ken en negen van de tien gerechten die ik daar voorgeschoteld kreeg (met zeer veel liefde en aandacht bereid) (her)kende ik dus niet!!! Paniek!!!
Maar acht van de tien dingen die ik voorgeschoteld kreeg vond ik heerlijk!!!

En zo ontstond het idee om voor mezelf regelmatig (het liefst een keer per week) een food challenge te organiseren. Ik zou minstens één keer per week een gerecht/recept maken dat ik niet kende, of waar ingrediënten in zitten die ik niet ken. En ik moet zeggen dat bevalt me uitstekend!

Ik kom er achter dat ik heel veel dingen die ik eerst 'vies' vond (gewoon omdat ik het niet kende), nu heerlijk vind! En dus wil ik hiermee door gaan.

En ik wil jullie hulp vragen! Vertel me wat jouw lievelingsrecept is,stuur het me op (op facebook, of in de reacties beneden of via mijn mailbox) en ik ga het uitproberen.

Er zijn echter (noodgedwongen) wel wat 'regeltjes':
- het mag géén noten of pinda's bevatten (of ze moeten weg te laten zijn)
- het kan nog steeds niet pittig zijn (dus het moet in die zin aanpasbaar zijn)
- en ik lust echt nog steeds geen orgaanvlees of olijven.

Dus ik zou zeggen: leef je uit en vertel me wat ik de komende weken zou moeten proberen!
Ik kijk er naar uit! Sterker nog: ik krijg nu al trek!