Hij, die niet genoemd mag worden....

Als je een hoofd hebt met allerlei leeftijdscategorieën erin, dan loop je wel eens tegen dingen aan die voor anderen moeilijk te volgen zijn. Deze tijd van het jaar is zo'n ingewikkelde periode.

In mijn hoofd bevinden zich een hoop volwassenen, maar ook twee pubers en een zes jarige (die eigenlijk een jaar of drie is, maar dat mag ik niet hardop schrijven).

De pubers hebben (vanzelfsprekend) andere interesses en fascinaties dan dat de jongste heeft. Daarnaast zijn de pubers beiden heren en is de jongste een heel erg meisjemeisje. En of hun werelden qua leeftijd niet al ver genoeg uit elkaar liggen, maakt het verschil in 'gender' ook nog al wat uit. 

Er wordt dus heel wat afgekibbeld in mijn hoofd en soms moeten er ook heel duidelijke regels gesteld worden over dingen. En uiteraard is niet iedereen het altijd met die regels eens, maar over één ding hebben we consensus in mijn hoofd. 

Het hele jaar door hebben wij één verboden onderwerp. Daar mag niet over gesproken worden, óók niet per ongeluk (en zelfs niet met opzet als je boos bent).

Wij leven hier het hele jaar door met een heuse 'Hij, die niet genoemd mag worden'. En gelukkig houdt (intern) iedereen zich daar ook aan.

De reden dat we 'Hij, die niet genoemd mag worden' hebben ingevoerd is, omdat we anders allemaal knetter gestoord zouden worden. Want als we hem wel zouden noemen, dan wordt de spanning te hoog en de ellende duurt al lang genoeg! We zouden het hele jaar door overstelpt worden met onmogelijke vragen, met paniek huilbuien, eindeloze liedjes, een overvloed aan wortelsoep, urenlang zoeken naar schoenen enzovoort.

Vandaag kreeg 'Hij die niet genoemd mag worden' weer even een naam. Ongeveer drie weken lang mogen we de naam Sinterklaas weer laten vallen, wetend dat het na vandaag geen zin heeft om te censureren. 

Vandaag om 12 uur zat ik gewapend met één knuffelhond en drie knuffel nijlpaarden op mijn schoot op de bank, in afwachting van de aankomst van 'Hij, die niet genoemd mag worden'.

En wat was het spannend! Een boot die vast zat, lege pakjes in het Pietenhuis, als dat maar goed komt?!? Maar (zoals altijd) kwam het goed en nu is Sinterklaas weer veilig in het land en nodigde alle kindjes in héél Nederland uit om hun schoen te zetten (de zak!)

Er is nu dus maar één onderwerp in mijn hoofd. De ene vraag na de andere wordt op me afgevuurd en met alle geduld dat ik in me heb (niet zo veel dus) probeer ik geduldig alle vragen te beantwoorden. 

Voor nu vinden de pubers het ook nog wel een leuk spelletje en bedenken ze de meest creatieve antwoorden. Maar ik weet dat zij het over 24 uur ook niet meer zo fijn vinden.

Maar dan moeten we nog drie weken.....

Nee, van mij mag 'Hij, die niet genoemd mag worden' meteen weer terug naar huis en het gehele jaar door anoniem blijven. Maar helaas.....

Welkom Sinterklaas!

Foto: Eigen brouwsel