Stemmen horen: een leerzame ervaring...

Terwijl ik in de keuken bezig ben met de voorbereidingen van mijn 'foodchallenge' die ik mijn gast van vanavond wil voorzetten, roept de jongste telg in mijn hoofd, Lesley, ineens héél enthousiast uit:
"Kijk Mick, Kijk!!!! Een regenpoot!!!!"

Enigszins in de war over deze vreemde verspreking van haar, draai ik mijn hoofd naar het keukenraam en zie inderdaad een regenboog aan de hemel staan.

Omdat ik vind dat ik tóch af en toe een beetje pedagogisch moet doen (of gewoon zeikerig) zeg ik tegen haar: 'Mooi hoor, maar het is een regenBOOG, niet een regenpoot.'

"Welles!" is haar felle antwoord.
En naïef als ik ben, laat ik me verleiden om het nogmaals te verbeteren: 'Nee, het heet een regenBOOG.'

"Nietes, nietes, nietes, het is een regenpoot!" en na een diepe theatrale zucht: "ik weet best wel wat een regenboog is hoor, en dit is een regenpoot!" en ik hoor de boosheid en frustratie in haar stemmetje. Als ik haar nu nog een keer verbeter/tegenspreek, dan ben ik ervan overtuigd dat ze gaat huilen en er een nieuw drama uit gaat breken en dus besluit ik om mijn luister oren eens even aan te zetten. Iets wat ik met haar nog wel eens (te vaak) vergeet....

Dus ik vraag heel geduldig: 'Goh, vertel eens, waarom is dit dan een regenpoot en geen regenboog?'

"Nou, een regenboog gaat helemaal om de wereld heen en deze heeft alleen een pootje, dus is het een regenpoot!"

Tja, daar kan ik niks tegen in brengen..
Wéér wat geleerd op deze druilerige middag!

foto: eigen brouwsel