Wie mij echt een klein beetje kent, weet dat ik twee grote passies heb in het leven....
En wat is er nou mooier dan je passies combineren???
Voordat het een beetje eng gaat klinken, en de beelddenkers onder jullie op hol slaan, zal ik een toelichting geven.
Eén van mijn grote passies is borduren. Dit vond ik als kind/puber al leuk, maar vooral het kruisjes gedeelte. Zodra er lijntjes (backstitch) gedaan moesten worden, vond ik er niet zoveel meer aan. Daar moest ik me namelijk op concentreren en dat is nu eenmaal niet een van mijn sterkste kanten.
Mijn andere grote passie is Australië. Ooit riep ik dat dat land me "echt totaal niet aantrok" en dat ik daar niks te zoeken had. Als je me echt zou kennen zou je weten dat ik gewoon doodsbang was voor al die enge beesten daar en dat ik het idee had dat Australië echt de meest gevaarlijke plek in het universum was. Maar toen er in 2008 een interessant congres georganiseerd werd in dat land, besloot ik mijn (voor)oordelen te laten voor wat ze waren en reisde ik voor de eerste keer af naar (dat deel van) de andere kant van de wereld.
Omdat ik nogal last heb van die tijdsverschillen, besloot ik dat 3 dagen congres mij geen crisis waard was en dus besloot ik om er wat tijd aan vast te plakken. En zo kwam ik voor het eerst terecht in Sydney... En ik kan u mededelen: het was liefde op het eerste gezicht!
Ik heb tijdens die reis veel van het land gezien, maar in Sydney voelde ik me toch het meest op mijn plek. En hoewel ik aan het einde van mijn reis moe was en blij was dat ik terug naar ons kikkerlandje mocht, wist ik zeker dat Sydney een heel warm plekje in mijn hart zou houden en dat ik zodra het kon, weer terug zou gaan.
En zo ontstond er in de volgende jaren een droom: Ik wilde het vuurwerk op 31 december zien op de Harbour Bridge. En zo geschiedde.
In 2013 ging ik terug, wederom voor een congres en wederom plakte ik er een paar maanden aan vast. Een groot deel van de tijd bracht ik weer door in Sydney en ik voelde me er echt zielsgelukkig!
Maar aan alle leuke dingen komt een eind en (hoewel ik dit keer nog niet wilde) ging ik dus ook weer een keer naar huis, wetend dat ik op een dag wel weer terug zou keren.
Ergens tijdens die reis had ik me voorgenomen dat ik, zodra ik thuis was, ik mezelf zou leren haken. Vraag me niet waarom, maar als ik eenmaal iets in mijn hoofd heb....
Nou ja, om een lang verhaal een klein beetje korter te maken: dat werd niks. Ik gaf haken een geheel nieuwe dimensie en ik stuitte op oude borduurwerkjes die ik nooit had afgemaakt. Ik pakte naald en draad op en heb het sindsdien niet meer losgelaten!
Ik kan oprecht zeggen dat ik verslaafd ben aan borduren. En inmiddels schaam ik me daar ook niet meer voor, want het biedt mij veel rust en plezier.
Op dit moment reist vriendinnetje Mayke door Australië en ze is op dit moment in mijn geliefde Sydney. Ze heeft een stukje van mijn oude droom: ook zij gaat het vuurwerk daar bekijken. En elke dag verblijdt ze mijn whatsapp box met een paar fotootjes uit mijn oh zo geliefde land en stad! En werkelijk waar: ik word er zo blij van!!! Het is op deze manier net of ik er ook een beetje ben en daar word ik heel gelukkig van!
En terwijl zij daar rond reist en de plekken bezoekt, die mij onmiddellijk terug in gelukkige herinneringen doen belanden, zit ik hier, terwijl de regen en wind tegen de ramen slaat, mijn twee passies te combineren....
Eindelijk heb ik er een gevonden die ik mooi vond!
Ik ben eraan begonnen op 31 oktober 2016.
200x300 kruisjes.....60 verschillende kleuren....geen lijntjes.
18 bladzijden puur genot!!!!
 |
| Foto: eigen brouwsel, genomen van mijn patroonbeschrijving. |
Nee, laat mij maar haken :) Prachtig project lijkt mij (voor jullie).
BeantwoordenVerwijderen